Rondom HCMC...
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
19 November 2007 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
He hoi!!
Jawel....ik ben inmiddels lekker gesettled in HCMC...!
Gisteren een zeer heftige dag gehad naar Tay Hinh en Cu Chi. En vandaag lekker hier rondgewandeld. En nu even relaxen achter de compu....
Cao Dai
Het aantal touroperators in de drie straten rondom mijn hotel zijn gigantisch. En de keus is erg ruim. Naar aanleiding van wat tips van andere heb ik gekozen een tour te boeken bij Delta Adventure (de naam klinkt al goed!). Om 8.00 uur vertrok de bus richting Cao Dai.
Voordat wij daar arriveerden zijn wij ook nog langs wat 'handicraft' gegaan. Een bedrijfje waar slachtoffers van de oorlog allerlei dingen maken. Schalen, waarin de barst van eieren is verwerkt. Doosjes ingelegd met allerlei figuren van de binnekant van schaaldieren. En nog veel meer...
Erg leuk om te zien hoe dit allemaal gemaakt wordt, maar zeker geen spul om thuis te hebben (de kitisch waarde is zeeeer hoog ;-))
Hierna moesten wij nog een behoorlijk stuk rijden. Lang genoeg voor een lekker ochtend dutje en kennismaking met stel Engelsen dat naast me zat.
Iets over twaalf kwamen wij aan bij de Cao Dai tempel. De dienst was net begonnen! En dat voor de tweede keer vandaag en er zouden er nog twee volgen (6-12-6-12 uur....)
Cao Dai is een godsdienst van een mix van 7 religies, waaronder het boedisme, taoisme, islam en christendom. Cao Dai gelovigen leven heel vroom, zijn vegatarisch en monogaam.
De normale gelovigen dragen een wit kleed. Als iemand in de familie overlijd, dan geeft deze net voor zijn dood aan welk geloof het sterkte is, voor de nabastaanden. Als dit vele malen hetzelfde is, krijg je een andere rang binnen het geloof. Deze gelovigen hebben een speciale plek binnen de tempel (helemaal vooraan).
En dragen bijvoorbeeld de kleur blauw als zijn 'aangesloten' zijn bij Confucsisme en geel bij Boedisme. Des te hoger de vorm van hun hoofddeksel en des te meer versierselen op hun gewaad, betekend een nog hogere orde.
Dit bezoek was wel leuk om te zien, maar vooral ook een zeer toeristische attractie. Een aantal 'bewakers' leiden alle toeristen in de juiste route. En na 40 min was het weer voorbij; oftewel de bus ging verder.
Cu Chi tunnels
Cu Chi was voor de Vietnam oorlog een zeer vruchtbaar land. Er leefden vele mensen van allerlei groenten 'uit eigen tuin'.
Tijdens de Franse oorlog rond 1940 was het dan ook een gebied wat erg onder vuur lag. Om zich hiervoor goed te verweren hebben de bewoners tunnels aangelegd.
In de Vietnam oorlog zijn deze tunnels tientallen malen uitgebreid en geavanceerd door de communisten.
Zij leefden in drie niveaus onder de grond (3-6-9 meter). Diepten waarin slaapkamers, keukens (met een zeer slim rook-diffuus-systeem), ziekenkamers, wapenkamers, boobytraps en veel heel gangen.
Samen met onze gids, Mr Minh, een oorlogsveteraan (die de hele dag bij ons was trouwens), zijn wij door het gebied van enkele km's van deze tunnels gelopen.
Het is nog steeds een soort van jungle (flink veel begroeiing en heel erg warm en vochtig). En op vele plaatsen zie je restanten van de tunnels (veel ook weer in oude staat herzien voor de toerist).
De tunnels, kamers, kraters en vele verhalen maakte het een zeer indrukwekkende tour. Een klein tochtje door een tunnel, was heel erg heftig. En dat terwijl deze tunnel twee keer zo breed is gemaakt voor de westerse toerist!!
Na slechts 25 meter was ik toch al wel weer heel erg blij dat ik naar boven kon gaan....en dan te bedenken dat de VC daar jaren heeft geleefd....
Moe en zeer onder de indruk gingen wij weer terug naar HCMC.
's avonds nog lekker even gegeten in het centrum en nog even met stel Duitsers van deze tour op een terrasje gezeten.
Ho Chi Minh City
Vandaag was het tijd om HCMC eens beter te verkennen. En dat deed ik wandelend...en dat heb ik geweten. Bij vele oversteekmogelijkheden, heb ik eerst verward rond gekeken of niet een Vietnamees ook deze oversteek wilde maken. En als dat niet het geval was, dan nog maar eens even het verkeer bestudeerd (wanneer is het minder druk, van welke kant komt het verkeer allemaal). En als dat dan soms toch ook allemaal niet uitmaakte, en vooral continu heel erg druk was, dan toch maar gewoon oversteken....WHWAAHWAAAA...dit gaat echt niet een van mijn hobbies worden! ;-(
Maar ik begin wel beetje geoefend te raken. Gewoon gaan is het motto!!
En met dit in mijn achterhoofd heb ik vandaag twee wijken doorgelopen.
Eerste door een lekker groot park, op zoek naar het War Museum. Hier werden vele foto's tentoongesteld van persfotografen tijdens de oorlog. Heel erg indrukwekkend.
Hartverscheurend waren de vele foto's van slachtoffers van Agent Orange. Veel kinderen van overlevenden zijn door het gif ernstig vermikt en / of gehandicapt. Je wordt er sil van..
En samen met mij vele anderen, want het museum is een oase van rust binnen het drukke centrum van HCM.
Na het museum nog langs de de Notre Dame, het postkantoor, de opera, Saigon River enzo...weer terug naar hotel.
En ook voor morgen nog meteen maar weer een leuke, drukke dag geboekt. Voor twee dagen ga ik naar de Mekong Delta.
De rest van mijn plannen (via Hoi An, Hue naar noorden) gaan wellicht nog wijzigen. Er zijn kortgeleden namelijk nog wat typhonen langsgekomen in dit gebied. Voordat ik vertrok waren de berichten goed; het water was weer een beetje gezakt. Maar nu wordt er weer erg slecht weer voorspeld voor eind van deze week. En omdat alle rotzooi van de vorige overstromingen nog niet is opgeruimd, zijn vele wegen nog niet hersteld, en is er ook al een cholera uitbraak. Dat wordt dus zeer waarschijnlijk een grote wijziging van mijn reisplan...:-(
Heel erg jammer, want dit gebied is zeker een aanrader!! (dubbel :-(
Maar eerst maar eens naar de Mekong en dan alle berichten nog maar eens bekijken...
Liefs,
Wen
Jawel....ik ben inmiddels lekker gesettled in HCMC...!
Gisteren een zeer heftige dag gehad naar Tay Hinh en Cu Chi. En vandaag lekker hier rondgewandeld. En nu even relaxen achter de compu....
Cao Dai
Het aantal touroperators in de drie straten rondom mijn hotel zijn gigantisch. En de keus is erg ruim. Naar aanleiding van wat tips van andere heb ik gekozen een tour te boeken bij Delta Adventure (de naam klinkt al goed!). Om 8.00 uur vertrok de bus richting Cao Dai.
Voordat wij daar arriveerden zijn wij ook nog langs wat 'handicraft' gegaan. Een bedrijfje waar slachtoffers van de oorlog allerlei dingen maken. Schalen, waarin de barst van eieren is verwerkt. Doosjes ingelegd met allerlei figuren van de binnekant van schaaldieren. En nog veel meer...
Erg leuk om te zien hoe dit allemaal gemaakt wordt, maar zeker geen spul om thuis te hebben (de kitisch waarde is zeeeer hoog ;-))
Hierna moesten wij nog een behoorlijk stuk rijden. Lang genoeg voor een lekker ochtend dutje en kennismaking met stel Engelsen dat naast me zat.
Iets over twaalf kwamen wij aan bij de Cao Dai tempel. De dienst was net begonnen! En dat voor de tweede keer vandaag en er zouden er nog twee volgen (6-12-6-12 uur....)
Cao Dai is een godsdienst van een mix van 7 religies, waaronder het boedisme, taoisme, islam en christendom. Cao Dai gelovigen leven heel vroom, zijn vegatarisch en monogaam.
De normale gelovigen dragen een wit kleed. Als iemand in de familie overlijd, dan geeft deze net voor zijn dood aan welk geloof het sterkte is, voor de nabastaanden. Als dit vele malen hetzelfde is, krijg je een andere rang binnen het geloof. Deze gelovigen hebben een speciale plek binnen de tempel (helemaal vooraan).
En dragen bijvoorbeeld de kleur blauw als zijn 'aangesloten' zijn bij Confucsisme en geel bij Boedisme. Des te hoger de vorm van hun hoofddeksel en des te meer versierselen op hun gewaad, betekend een nog hogere orde.
Dit bezoek was wel leuk om te zien, maar vooral ook een zeer toeristische attractie. Een aantal 'bewakers' leiden alle toeristen in de juiste route. En na 40 min was het weer voorbij; oftewel de bus ging verder.
Cu Chi tunnels
Cu Chi was voor de Vietnam oorlog een zeer vruchtbaar land. Er leefden vele mensen van allerlei groenten 'uit eigen tuin'.
Tijdens de Franse oorlog rond 1940 was het dan ook een gebied wat erg onder vuur lag. Om zich hiervoor goed te verweren hebben de bewoners tunnels aangelegd.
In de Vietnam oorlog zijn deze tunnels tientallen malen uitgebreid en geavanceerd door de communisten.
Zij leefden in drie niveaus onder de grond (3-6-9 meter). Diepten waarin slaapkamers, keukens (met een zeer slim rook-diffuus-systeem), ziekenkamers, wapenkamers, boobytraps en veel heel gangen.
Samen met onze gids, Mr Minh, een oorlogsveteraan (die de hele dag bij ons was trouwens), zijn wij door het gebied van enkele km's van deze tunnels gelopen.
Het is nog steeds een soort van jungle (flink veel begroeiing en heel erg warm en vochtig). En op vele plaatsen zie je restanten van de tunnels (veel ook weer in oude staat herzien voor de toerist).
De tunnels, kamers, kraters en vele verhalen maakte het een zeer indrukwekkende tour. Een klein tochtje door een tunnel, was heel erg heftig. En dat terwijl deze tunnel twee keer zo breed is gemaakt voor de westerse toerist!!
Na slechts 25 meter was ik toch al wel weer heel erg blij dat ik naar boven kon gaan....en dan te bedenken dat de VC daar jaren heeft geleefd....
Moe en zeer onder de indruk gingen wij weer terug naar HCMC.
's avonds nog lekker even gegeten in het centrum en nog even met stel Duitsers van deze tour op een terrasje gezeten.
Ho Chi Minh City
Vandaag was het tijd om HCMC eens beter te verkennen. En dat deed ik wandelend...en dat heb ik geweten. Bij vele oversteekmogelijkheden, heb ik eerst verward rond gekeken of niet een Vietnamees ook deze oversteek wilde maken. En als dat niet het geval was, dan nog maar eens even het verkeer bestudeerd (wanneer is het minder druk, van welke kant komt het verkeer allemaal). En als dat dan soms toch ook allemaal niet uitmaakte, en vooral continu heel erg druk was, dan toch maar gewoon oversteken....WHWAAHWAAAA...dit gaat echt niet een van mijn hobbies worden! ;-(
Maar ik begin wel beetje geoefend te raken. Gewoon gaan is het motto!!
En met dit in mijn achterhoofd heb ik vandaag twee wijken doorgelopen.
Eerste door een lekker groot park, op zoek naar het War Museum. Hier werden vele foto's tentoongesteld van persfotografen tijdens de oorlog. Heel erg indrukwekkend.
Hartverscheurend waren de vele foto's van slachtoffers van Agent Orange. Veel kinderen van overlevenden zijn door het gif ernstig vermikt en / of gehandicapt. Je wordt er sil van..
En samen met mij vele anderen, want het museum is een oase van rust binnen het drukke centrum van HCM.
Na het museum nog langs de de Notre Dame, het postkantoor, de opera, Saigon River enzo...weer terug naar hotel.
En ook voor morgen nog meteen maar weer een leuke, drukke dag geboekt. Voor twee dagen ga ik naar de Mekong Delta.
De rest van mijn plannen (via Hoi An, Hue naar noorden) gaan wellicht nog wijzigen. Er zijn kortgeleden namelijk nog wat typhonen langsgekomen in dit gebied. Voordat ik vertrok waren de berichten goed; het water was weer een beetje gezakt. Maar nu wordt er weer erg slecht weer voorspeld voor eind van deze week. En omdat alle rotzooi van de vorige overstromingen nog niet is opgeruimd, zijn vele wegen nog niet hersteld, en is er ook al een cholera uitbraak. Dat wordt dus zeer waarschijnlijk een grote wijziging van mijn reisplan...:-(
Heel erg jammer, want dit gebied is zeker een aanrader!! (dubbel :-(
Maar eerst maar eens naar de Mekong en dan alle berichten nog maar eens bekijken...
Liefs,
Wen
-
19 November 2007 - 11:39
Anke:
Hey Wendy,
ziet en klinkt echt geweldig daar in Vietnam. Ik ben jaloers op je...ik moet gewoon werken.
Doe je die trips helemaal alleen? Zou niks voor mij zijn ;)
Ik zal regelmatig kijken welke avonturen je nog meer hebt beleefd.
kus Anke -
19 November 2007 - 12:06
Wendy:
Anke, ik boek de tripjes alleen, maar dan vertrek je met een grote groep andere toeristen. En dan maak je snel contact.
Mijn wandeltochtje van vandaag heb ik wel alleen ondernomen, maar ook dan leg je snel contacten. Vietnamezen jongeren willen graag engels spreken. En het is me dan ook al een paar keer gebeurd dat een jong meisje me aansprak. Dan eindje met mij meeliep zodat je haar gebrekkige engels kon oefenen ;-) Erg leuke ontmoetingen zijn dat! -
19 November 2007 - 14:28
Angelina:
Hi,
Wat een goeie verhalen allemaal! En prachtige foto's. Je bent echt aan het genieten dat is duidelijk. Inmiddels heeft Marco zijn Blog weer geopend. Kijk maar eens; www.krooswijk.nl
Groetjes
Angelina -
19 November 2007 - 17:50
Mam En Pap:
Nou, jij bent lekker bezig zo van tempel tot tunnel enz... Je bent wel een belangrijk atribuut vergeten in te pakken n.l.: zo'n "klaar-over" bordje die ze bij scholen gebruiken. Hebben ze die niet in de souvenirwinkels? Je hebt een goed gevuld programma, maar heel leuk dat je af en toe even pauze neemt om ons mee te laten genieten. Leuke foto's en heerlijk verslag. Veel plezier in de Mekong en Take care. With Love from Groesbeek x x. -
20 November 2007 - 10:29
Dees:
Ha, typisch Wendy, geen tijd te verliezen: nauwelijks rust en zoveel mogelijk zien! Hihi, het klinkt geweldig Wen. Leuk dat je ons in Nederland zo goed op de hoogte houdt. -
21 November 2007 - 13:27
Paul:
Leuk om je zo te kunnen volgen. Jammer dat het klimaat plannen in de war kan sturen. Mijn advies: gewoon gaan, smelten kan toch niet. Maar ja, dan moeten er nog wel wegen zijn!
Ik blijf je volgen en kijk met plezier naar je foto's. -
04 December 2007 - 20:01
Vic:
Halo,
ik ben zopas terug uit Vietnam. Mooi maar ik had er meer van verwacht. Wij zijn tussen cyclonen van Noord naar Zuid getrokken en toen naar Cambodja.Ik had wel zo'n 3500 foto's de ene al mooier dan de andere. De mensen zijn wel heel lief en laten zich graag fotograferen. Eenmaal een paar weken thuis besef je pas wat je heb meegemaakt. Ik wens je nog een goede reis zonder teveel natuurgeweld en geniet met volle teugen. Pas op met de boddy-traps.
janssen.vic@skynet.be
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
