In en om Sandakan

Sepilok ligt klein uurtje van Sandakan. Ik ben met taxi gekomen maar aangezien m'n hostel naast busstation ligt wordt de bus aangeraden. Na paar crackers op m'n kamer (ontbijt buffet vind ik niet bepaald aantrekkelijk in deze plek) pak ik m'n tas en loop naar bushalte. De bus gaat om half elf en ik ben er om tien. Ik ging er vanuit dat dat voldoende speling was. Maar toch blijkbaar niet. Ik kom er later achter dat de bus rond half tien is vertrokken. En wanneer de volgende komt is onbekend. Er worden vele verschillende tijden gegeven. Stel uit resort was ook van plan bus te pakken. Ik zoek heb op en ze willen later gaan. Het delen van taxi slaan ze nu af. Ik zwicht uiteindelijk en neem taxi. Kort erna check ik in bij backpackers Borneo in centrum van sandakan.
Ik heb ruime kamer maar enige meubilair is bed. Een stoel of tafel oid zou wel prettig zijn. Maar goed. In de gezamenlijk kamer ontmoet ik twee Duitse meiden. En de rest van de middag kletsen we er wat af. Afgelopen dagen is het erg warm dus wel fijn om midden op de dag binnen te zijn. Eind van de middag komen bij toeval ook het stel van resort binnen. Ze hebben bijna drie uur op de bus gewacht en uiteindelijk toch ook taxi genomen. Ze zijn niet blij.
Tegen avond loop ik nog rondje centrum. Ik wordt er niet erg blij van. Ik koop was eten in dat ik in onze keuken op eet. En bekijk ook alle opties voor vluchten om hier wellicht eerder weg te gaan. Er is enorm veel te doen in de omgeving maar turtle eiland is volgeboekt. En een trip op de rivier is erg duur en vergelijkbaars ga ik zeer ook nog zien in Sarawak. Ik heb dit nog erg goed bekeken van te voren en baal een beetje van de dagen die ik hier nog ben.
In de avond kijk ik met Ray (personeel hostel) een slecht b film en duik vroeg m'n bed in. En jawel; m'n zoveelste slechte nacht. Weer diarree. Ik wordt er helemaal gek van. In de ochtend besluit ik op zoek te gaan naar dokter. Om de hoek zit er eentje. Eentje die zeer capabel kijkt en begripvol is. Ik wordt grondig onderzocht. En na aanvullende analyses blijkt dat ik een urineweg infectie te pakken heb. Slecht hygiene en slecht voedsel hebben hiervoor gezorgd. Ik krijg antibiotica keur. Hopelijk gaat het hierna nu echt weer eens echt beter. Misschien toch goed dat ik niet ben meegegaan naar de rivier in de middle of nowhere.
Na dokter zoek ik redelijk westers restaurant op dak van hotel. Met geweldig uitzicht geniet ik van wat toastjes. M'n maag kan het gelukkig weer redelijk aan.
Tegen de middag voel ik me nog steeds wel redelijk. Ik besluit een wandeling te gaan maken rondom centrum. Ze hebben een heritage trail aangegeven. Ik begin bij Japanse begraafplaats. Steil op een aantal heuvels liggen honderden graven in alle soorten en formaten. Bijzondere manier en totaal anders dan bij ons.
Daarna loop ik door naar Engels theehuis op de heuvel. Ik geniet van kopje thee e uitzicht. Hierna loop ik door naar het museum van Agnes Keith. Een Engelse schrijfsters die boeken heeft gedreven over haar leven in Borneo en de Japanse kampen. Haar huis is prachtig bewaard gebleven. Daarna loop ik door langs nog een Japanse tempel, katholieke kerk en sport park. Het pad gaat langs historische plekken alleen wel beetje jammer dat er totaal geen voetpaden zijn. Het gros van de tijd loop je langs grote weg. Niet erg fijn. Maar wel weer iets van de stad gezien.
Behoorlijk verhit kom ik terug in hostel. Ik moet drie Australische meiden. Ze besluiten nog dagje te blijven waardoor ik nu plannen heb voor oud&nieuw. Er wordt groot feest georganiseerd op sportveld op loop afstand. Daar gaan we met z'n viertjes naar toe.
Na kort slaapje en cooling down ga ik weer naar dak restaurant. Ditmaal echt op het bovenste niveau. Vanuit lounge bank geniet er van ondergaande zon en boek. De avond gaat heerlijk voorbij.
Volgende ochtend heb ik taxi geregeld. Chu, de man die me heeft opgehaald van vliegveld heb ik gebeld. Hij komt me netje bij hostel oppikken. Ik ga aantal dingen iets verder buiten centrum bezoeken. Dit kan allemaal met bus maar gezien eerder ervaringen zie ik dat niet zo zitten. En aangezien een tour nog bijna drie keer zo duur ik, ga ik voor taxi. Ik begin bij sandakan memoriaal park. Een park waar in de jaren veertig duizenden POW gevangen zaten door de Japanners. Na de poging voor de aanleg van een vliegveld onder vreselijke omstandigheden zijn zo goed als alle gevangenen uiteindelijk gestorven tijdens death marches. Ze moesten wapens naar een gebied diep in de jungle vervoeren. Slechts zes man (ontsnapt) hebben deze tochten overleefd. In een prachtig aangelegd park met monument en informatie paviljoen breng ik de eerste uren door. Weer meer geleerd van geschiedenis. De lucht begint aardig te betrekken (het zat er al wel aan te komen met die warmte) maar regen is nog niet volledig los gebarsten. Ik neem daarom nog kijkje in Sim Sim dorp. Een dorp aan de rand van Sandakan aan de over van het water. Grote huizen op palen. Ik loop langs enkele huizen en als de tegen te erg wordt ga ik terug. Heb ik in ieder geval wel indruk van 'drijvende dorpen' in Borneo. Chu overtuigd me om ook nog kijkje te nemen bij Japanse tempel Puu Jih Jih. De grooste boeddhistische tempel in de omgeving. Jammer van het weer want uitzicht van de berg is geweldig. Het is een dag voor de 15e op de Chinese kalender dus Chu pakt deze gelegenheid aan om zelf te gaan bidden. Hij gaat twee maal per maand naar deze tempel. Grootste regenbui gaat voorbij dus kan nog iets zien van het uitzicht. Veel vissers boten die volgens Chu voor weken op zee blijven. Ik laat me bij thee huis afzetten. Kan ik weer even opdrogen en kopje thee drinken. Morgen pikt Chu me op voor vliegveld.

Na lunch terug gegaan naar hostel. Even tukje gedaan en m'n tas gepakt. Daarna in centrum gewandeld. Nog even gekletst met de plaatselijke jeugd en nog klein hapje eten genomen. Tegen zeven terug naar hostel. Plannen zijn gewijzigd. In plaats van de nieuw jaars show op het grote plein zijn we uitgenodigd bij de familie van Ray. Ray is werknemer van hostel. Later blijkt dat zijn oudere broer de manager van hostel is. Hun goede vriend Jonathan, ook manager is ook aanwezig. Ray is druk met de laatste voorbereidingen en ik klets nog even met de meid die vanavond in hostel moet blijven.
Tegen half zeven gaan we. Samen met drie Australische meiden (Jen, Jane en Lisa) en 1 jongen (Anderae) en Ray vertrekken we met busje dat hij heeft geregeld. Een eindje buiten het centrum komen we in uitgestorven wijk aan. Ray zegt dat alleen z'n familie nieuwjaar viert. Z'n vijf broers zijn ook gekomen. En samen net verschillende neefjes en nichtjes zit het huis gezellig vol. We krijgen de hele avond eten en drinken aangeboden. En met aantal broers kunnen we gezellig praatje houden. Deze familie heeft het goed. Huis is behoorlijk groot en iedereen heeft prima baan. We kletsen wat en spelen kaart spelletjes. Met name snap doet het erg goed. Vooral z'n jongste neefjes zijn erg fanatiek. Ook dansen we nog lekker mee met de buurmeiden die ook feestje vieren. Andrew speelt nog wat tikkertje op straat nadat de grootste regenbui over is.
Ineens komt onze taxi weer voor. Het is kwart voor twaalf. Blijkbaar is het moment niet zo heilig. We stappen in; we nemen afscheid van Ray en z'n familie en Jonathan gaat met ons mee. In de bus tellen we af! Aangekomen in centrum zien we de laatste uitbarstingen van het vuurwerk en groeten ook een grote groep politie agenten. Na verschillende foto's komen we terug in hostel. Na nog een drankje neem ik afscheid en ga ik m'n bed in.
Heerlijk geslapen. In ochtend hapje gegeten en nog even gekletst met meiden van hostel. Ook Jonathan komt met hard hoofd z'n bed uit. Met Chinese meid en Andreae klets ik nog wat voordat ik ga.
Chu komt me halen. Bijzonder vliegveld dat van Sandakan. Na uurtje wachten stap ik weer in vliegtuig. Na klein uurtje kom ik aan in KK (Kota Kinabalu). Daar breng ik vele uren door op vliegveld. Ik wilde de buurt een beetje verkennen maar regen belette me. En gelukkig ziet vliegveld er overdag toch iets levendiger uit dan in avond. Tegen negen kom ik aan in kuching. Pak een taxi en half uurtje later zit ik in m'n kamer. Nog drie nachtjes en dan zijn pap en mam hier. Morgen ga ik de boel maar eens verkennen.

Gelukkig nieuwjaar!!
Wendy