De eerste etappe

Ik stond vroeg op en ging met mijn rugzak op naar het station. De trein ging gelukkig op tijd en ook op schiphol ging alles lekker vlot. En kort daarna was ik echt op weg naar Zuid-Afrika. Ik had een lekker plekje in het vliegtuig en heb me de dag vermaakt met het bekijken van filmpjes en wat hapjes en drankjes. De vlucht ging prima, alleen na de landing ging het traag. Het aantal douane loketten was niet opgewassen tegen een 747 uit Nederland. Marion heeft geduldig staan wachten. Onze transfer echter niet. Gelukkig konden we met een andere taxi mee, die ons bij het hotel heeft afgezet. 
We kletsen nog wat, maar we hebben allebei een lange dag gehad, dus duiken er ook snel in.

We staan vroeg op; we hebben veel plannen voor vandaag. We ontbijten, bekijken de route en zijn op weg naar Clarens. Aangekomen in dit knusse ‘witte’ dorpje doen we eerst een koffie en een gezonde lunch (dat blijkt nog een uitdaging te zijn in Zuid-Afrika). Dan doen we rondje dorp met boodschappen en gaan we naar Golden Gate NP. Het begin belooft veel goeds; prachtige rotspartijen geven de ingang van het park aan. We gaan eerst naar de vulture spot op de Oribi Loop. Er ligt een dode koe, maar helaas geen gieren. Dan doen we de ander loop; de Blesbok. Volgens het Nederlandse stel dat we bij de culture spot tegenkwamen moeten we veel beesten gaan zien. Ik ben heel nieuwsgierig; mijn allereerste safari. Marion is volleerd en heeft een aantal ‘regels’; geen gordel om, ramen open en fotocamera en verrekijkers in de aanslag. Ik sluit me zonder moeite aan. Het begin van de Blesbok loop zien we eigenlijk geen beesten; mijn verwachtingen blijven hooggespannen. En gelukkig wordt dat aan het aan van de route toch ingewikkeld; groepen met zebra, springkop, eland (die uit Zuid-Afrika), de blauwe gnoe, hartenbeest en blesbok. Na de loop zijn we ook nog naar het eind van park gereden en daar zien we nog met dieren. Zelfs heel dicht bij de weg. Fijn dat we zn grote auto hebben; we rijden gemakkelijk voor de berm en zetten m langs de weg. Met alle vrijheid zonder riem (we rijden dan ook maximaal 40km/u) hebben we alle mogelijkheid om goed rond te kijken. Mijn safari ogen zijn nog niet volledig ontwikkeld; ik verwissel nog vaak genoeg een steen of termieten heuvel voor een beest, maar dat begint langzaam te komen.
Tegen schemer rijden we naar het kamp. Toen we binnenreden hebben we ons al ingecheckt, dus we kunnen meteen een plekje zoeken. We vragen of we de braai met stel Duitsers mogen lenen en daarna heerlijk plekje hebben voor ons tent. Bovenop het dag van de auto zit een daktent; zeil eraf, uitklappen….en klaar, zou je denken. Echter…de trap is stuk. Marion heeft alles laten controleren en repareren, maar dat is minder goed gegaan dan gedacht. De trap klemt waardoor moeite hebben ze tent open te klappen, maar daarbij (nog veel belangrijker) geen ingang hebben tot onze tent en geen ondersteuning van het overhangende deel van de tent. We staan voor een ware uitdaging. We zetten de buiten tent eromheen op. We proberen het matras daarin te leggen maar het is te groot. We zullen dus toch naar boven moeten. We krijgen van verschillende kanten hulp (velen reiziger met een tent zoals die van ons), maar niemand weet oplossing. We zetten een paar kisten onder de trap. Dat moet goed gaan. Maar eerst wat drinken en eten. Alle tassen in de tent en biertje eruit. Dat is genieten. De braai van buren mogen we lenen. Weer besluiten niet moeilijk te doen; het is inmiddels al flink donker; we eten een tomaten salade en vlees. Dat laatste is voldoende aanwezig. We komen er achter dat we geen braai tools hebben, dus alles met de hand. En ons bestek zit in de zwarte doos; we hebben echter veel trek en geen zin om onze stellage weer af te breken. Het is een avond met vinger food en dat smaakt er niet minder om. Onze snack smaakt geweldig en na iets langere tijd ook onze steak. De worst maken braaien we vast voor later. We toppen alles af met heerlijk toetje en Old Brown. Een heerlijk Zuid-Afrikaans drankje voor de avond. We delen nog een glaasje met onze buren en dan gaan we naar bed. Marion geeft me goed zetje waardoor ik goed boven kom. Daarna pak ik alle slaapspullen aan en komt Marion boven. We liggen lekker en ik slaap heerlijk.

We hebben prima geslapen maar ik heb wel voorzichtig geweest. Ik probeerde toch zoveel mogelijk met mijn lijf op het autodak te blijven. En dan nu... Marion probeert via de ladder omlaag te komen maar die rust niet meer op de boxen. Het is daardoor niet mogelijk de trap te bereiken met haar voeten. En zomaar laten zakken is te hoog. Wat nu?! Er zit maar een ding op; Marion klimt via het zijraam van de tent eruit over de motorkap. En met haar hulp kom ik via de trap beneden. We moeten op zoek naar alternatief want dit is toch niet echt een fijne manier om wakker te worden. We eten een broodje met worst en ice coffee (we hebben een extra accu, en daarmee een koelkast). Daarnaast is de belangrijkste levensbehoefte van Marion in de ochtend, koffie. Maar omdat we veel meer tijd nodig hebben met inpakken, koken we vandaag gaan water. We pakken alles in en zijn om acht uur weg. Voor deze keer ook geen douche. We hebben een lange route voor de boeg en veel meer te doen dan gepland. In Clarens pakken af een koffie en thee to go en gaan.