Bokor en vuurvliegjes

De rit naar Kampot was de snelste tot nu toe. Na kleine drie kwartier zijn we er. En ineens staar de bus voor ons hostel; we kunnen ook nog eens uitstappen voor de deur. Geweldig.
De eigenaar is veel te veel over de top (wrs Amerikaan) maar kamer is prima. En fijn op loopafstand van de rivier / centrum van stadje.
We eten ontbijt aan de overkant van de straat; lauren moet echt aan haar budget denken en ons hostel is te duur. Ik neem maar weer eens eieren. Begint al aardig te wennen. Maar ze moeten toch echt niet snotterig zijn.
Na eten wachten we op onze pick-up. Als iedereen er is (11 stuks) vertrekken we. Het boktor national park ligt eindje buiten het centrum. Als we enorme poort in aanbouw passeren en entree hebben betaald beginnen we direct aan de berg. Het is een prachtige weg. Sokha, een real estate agency heeft dit gedaan. Op de berg staat een enorm casino en ze willen de toegang daartoe goed toegankelijk maken. Voor de komst van deze weg was het alleen mogelijk met vier wiel aangedreven auto's er te komen. En gezien de duur van trip veelal inclusief een overnachting.
Maar dat ligt achter ons. Onderweg naar de top is het erg rustig in de bus. Eigenlijk niemand praat met elkaar. Het is echter niet ongemakkelijk. Ik geniet van uitzicht zolang we iets zien. Het is vandaag niet echt goed weer. En hoe hoger we komen hoe meer wolken.
Na bijna uur zijn we bijna boven. Onze eerste stop is een van de Frans coloniale huizen. Deze huizen zijn in de jaren 29 gebouwd en zijn tijdens verschillende oorlogen onderdeel geweest gevechten. De huizen zijn nu verlaten. En hierdoor vormen ze een prachtig sinister beeld in dit nationaal park. Deze huizen zijn inmiddels ruïnes. Meeste wanden / daken liggen er uit. Maar door tijd is een prachtige oranje kleur mos op de muren geslagen. Dat maakt het leuke foto objecten. Na de eerste twee huizen zien we nog een kerk. En daarboven kunnen we genieten van het uitzocht; als de wolken de weg vrij maken.
Op de top van de berg wordt het echter iets minder leuk. Door Sokha is hier een oerlelijk enorm casina neergezet. En daarnaast wordt nog gebouwd aan een even zo lelijk hotel en markt. Een markt met de grote van een stadium. Van onze gids begrijpen we dat Sokha en ook Cambodjanen zelf deze berg willen omvormen tot centrum van Kampot. Als we aangeven dat dit ten koste gaat van de oude gebouwen en het NP apart begrijpt hij ons volledig niet. Hij vind het NP een ander onderdeel. Dit is alleen de berg met oude gebouwen. En die, zo zien we iets later, gaan ze renoveren. Vreselijk. Het Franse paleis waar ik erg naar uit keek, want volgens de plaatjes een prachtig verlaten gebouw, is nu lelijk gerestaureerd. Ze hebben het volledig omgeven met cement. Gids geeft aan dat het dak stuk was en hiermee is gerepareerd. Dat we juist graag naar het oude gebouwen (ruïne zonder dak) wilde kijken, begrijp hij nog steeds niet.
Inmiddels zijn de wolken dichterbij gekomen en komt het met bakken uit de hemel. Ik was met Simon nog net bij ander gebouw aan het kijken waar we gelukkig even kunnen schuilen. Tussen de hoosbuien door komt iedereen terug bij het busje. We eten gezellig onze lunch in de bus. En inmiddels is de sfeer erg gezellig. We hebben kennis gemaakt met Simon uit Zwitserland. Fred uit België en lauren, Ramona en Steven uit UK. Het bijzondere koppel (oude man met jonge Cambodjaanse vrouw) laten we links liggen. En Chinees stel kan ons niet bijhouden. Ze hebben eergisteren vreselijk ongeluk gehad met brommer en kunnen bijna niet lopen.
Met de zeer random gekozen nummers door onze chauffeur vermaken we ons prima in de bus. We zingen uit volle borst mee met evergreens van Maria Carey en Boyzone. Ondanks dat we de gebouwen niet meer kunnen zien vermaken we ons prima.
Tussen de buien door rennen we nog even naar de waterval. Deze is niets in vergelijking met die van Sem Monorom. En we mogen blij zijn dat er überhaupt water in zit, dankzij de regen. Twee dagen hiervoor was ie leeg.
In de bus wordt de sfeer gezelliger. Soms enigszins ten koste van het bijzonder stel. Ze handen continue om elkaar heen terwijl zij mee blert met haar muziek. En we kunnen via haar iPhone ook meegenieten van de geweldige video clips die hierbij horen. En let wel; dit met Maria Carey op de achtergrond. En ook kunnen we nog genieten van de vele foto's op haar tablet die ze haar vriend keer op keer laat zien. En deze foto's doen onze wenkbrauwen flink omhoog gaan. Allemaal jonge meisjes met oude mannen, shemales en dergelijke. Oftewel we hebben voldoende gesprek stof.
Door het vreselijke weer dalen we eerder af naar beneden. Ik heb dan even tijd om wat bankzaken te regelen. Banken hebben ineens besloten m'n pinpas niet meer uit te betalen. Gelukkig wil lauren me wel voorschieten. En daarna heb ik met lauren en Simon afgesproken ergens drankje te doen. En wat kunnen ze dat hier toch goed. Een ananas shake zoals nog nooit geproefd.
Rond zes stappen we met z'n allen op een boot. In het dagprogramma zit ook nog zonsondergang inbegrepen. Gelukkig is het in het dal beter weer. Ik schiet verschillende foto's van omgeving. Lauren maakt plannen met de Engelse meiden om met hen verder te reizen. Lauren wil graag langer in Sihanoukville zijn. Terwijl ik Kampot wel erg leuk vind dus hier nog langer wil blijven. Dit is dan ook onze laatste avond samen. Na bijna 3 weken vervolgen we ieder onze weg. Jammer, maar ik kijk er ook wel naar uit om even echt op mezelf te zijn. Ondanks dat juist door elkaars gezelschap we keuzes hebben gemaakt die we zonder elkaar niet hadden gedaan of bedacht.
Ik klets eind weg met Fred. Een Franstalige Belg (jammer; heb al heel lang geen Nederlands meer gesproken) die z'n eigen bedrijf heeft. En ook gek is op foto's maken en motor rijden. Op het voordek hebben we goed uitzicht.
Na de boottocht besluiten we om samen te eten, uitgezonderd de beide stellen. Dat is erg gezellig. Onze reisplannen, achtergrond, werk en dergelijke komt allemaal voorbij. Na het eten kiezen we tentje uit om nog iets te drinken. En ineens uit het niets geeft Fred een flinke jam sessie weg. Hij speelt keyboard in z'n band maar nu zit ie achter de drums of bas. Met heerlijk vals zingende ober en continue in herhaling vallende eigenaar van de toko is het niet een van de beste sessies maar vermakelijk is het wel.
Na enkelen sessies en drankjes gaan we allemaal naar huis.

In de ochtend eten lauren en ik nog heerlijk ontbijt (met echte yoghurt...). Daarna wachten we samen op haar pick-up. Ik zwaai haar uit en doe rondje stad. Ik wil vooral weten wat er loos is met m'n pin en nog meer praktische zaken. Ik start met postkantoor, bank, markt en souvenirs shops. Daar had ik tot op heden ook nog geen tijd voor genomen dus dat is ook wel eens lekker. Ik lees nog wat in leuk tentje en maak goede back-up van m'n foto's.
In de avond heb ik tour geboekt; ik ga vuurvliegjes bekijken.
Vanaf kwart voor zes zit ik klaar op de afgesproken plek. Het blijft echter erg stil. Ook zie ik geen enkele andere tourist die net als ik wacht op deze tour. Uiteindelijk komt iemand aan. Of ik achter op de brommer wil. Ik vraag waarheen. Hij zegt dat ie de kaptein is van fireflies boot. Beetje vaag maar ok. Het wordt echter vager als hij vraagt of ik een biertje wil. We stoppen bij tentje en hij wil bier kopen. Ik geef aan niets te willen en vraag waar we heen gaan. Z'n Engels is echter erg slecht. Helemaal als ik vraag waar de boot is en of er nog meer mensen zijn. Het niet wordt door m'n vragen niet gekocht maar hij verzoekt me toch vriendelijk weer plaats te nemen op de brommer. We zijn nog steeds in zicht van promenade. Maar als we er af rijden wil ik toch echt graag weten hoever het nog is. Ik vertrouw het niet helemaal. Beetje vaag helemaal als hij m'n been ook nog even 'geruststellend' gaat betasten. En dan zijn we er.
Bij groot resort ligt blijkbaar z'n boot. En gasten van resort moeten ook mee met tour. Ik ben gerust gesteld. Heb nog even flinke om gelachen met Engels stel in resort dat aan kade zit te eten. Wat vage zooi
Maar goed; bijna een uur later stappen we met z'n drieën op een boot. We varen terug naar bijna dezelfde plek waar ik uur geleden stond. Daar pikken we nog ander stel op en dan varen we de rivier op. Een eind verder op de rivier is het erg druk. Er is een grote moslim enclave die langs de rivier woont. Ze zijn niet schuw de boxen vol open te zetten. Hier tegen over leggen we op strandje onze boot aan. Engels is nog steeds een probleem voor onze kaptein maar hij brengt ons naar de vuurvliegjes. In het licht van de bijns volle maan zien we waar we lopen. En dan ineens de vliegjes. In een aantal bomen rondom klein meertje zitten ze. Het lijkt wel of deze bomen vol zitten met kleine wit / gele led lichtje. Bijna komt het kerst gevoel naar boven.
Helemaal bijzonder is dat alle vliegjes in dezelfde boom in hetzelfde ritme aan / uit gaan. En de bomen er naast een ander ritme heeft. Leuk is het om vliegje (het zijn echt vliegjes; super klein. Lijkt op fruit vliegje) te pakken. Dan zie je lampje in je hand gloeien. Maar ontsnappen kunnen ze ook erg goed. Leuk om hun vlucht naar de boom te zien. Bijzonder om te zien. Maar nadat ik aantal bomen heb gezien en verschillende vliegjes heb gevangen en losgelaten heb ik het wel gezien. Onze kaptein echter niet. Het is alsof hij niet te vroeg terug wil. De tour zou 2 uur duren maar goed; als dat niet het geval is dan is dat niet zo. Helemaal omdat we al uur later zijn begonnen. We proberen initiatief te nemen in terug lopen naar de boot maar kapitein gaat nog even rustig zitten bij andere boom. We kijke nog even met hem mee maar willen daarna toch echt verder. Terug in de boot stoppen we na 50 meter weer. En boom nabij het water. En ook hier neemt kaptein weer alle tijd. Steekt er nog eentje op. Totdat we vragen of we terug kunnen gaan. Het is echt wel leuk om te zien maar zolang kan ik toch echt niet naar vliegjes kijken.
Terug in centrum heb ik afgesproken met Simon en Fred van gisteren. Ze hebben allebei dagje Kep gedaan. We delen onze verhalen en delen informatie voor verdere reis. En dan nemen we afscheid. Via Facebook houden we elkaar op de hoogte.
Ik loop terug naar m'n hostel. Beetje spannend; veel honden op straat en die blijken nog wel eens agressief te worden. Maar kom veilig aan.
Heerlijk geslapen. In de ochtend wilde ik nog in centrum wat eten maar plannen wijzigen waar je bij staat. Vandaag is het vreselijk weer. Het komt met bakken uit de hemel. Ik neem daarom ontbijtje in m'n hostel. Hoor de over enthousiaste eigenaar nog uurtje aan en dan verschijnt m'n pick-up. Uiteindelijk in mini van met zes mensen rijden we in 2 uur naar sihanoukville.
Vreselijk verhalen gehoord maar valt op eerste gezicht mee. We arriveren gelukkig niet op centrale bus station. Maar in de richting van m'n hostel. Ik regel tuktuk en binnen half uurtje ben ik op otres beach. Sihanoukville bestaat uit verschillende stranden met ieder z'n eigen uitstraling. Van hoeren tent, party people tot relax. Ik heb voor dat laatste gekozen.
In kleine tuin met stuk of 20 hutjes staat m'n eigen bamboe kotje. Met terras, fan en privé badkamer. Wat wil een mens nog meer. Ik installeer m'n spulletjes en ga naar strand. Zoek tentje op voor lunch en lees m'n boek uit. Loop nog uurtje over het strand. Tussen otres 1 en otres 2 bevindt zich stuk open strand; heerlijke wandeling. Net voor zonsondergang heb ik nieuwe stem gevonden evenals nieuw boek. Ditmaal geen Cambodjaanse geschiedenis maar flut roman. Past wel op het strand. Genieten van eten en loop rustig terug naar m'n hutje. Het is erg rustig hier dus alleen over strand is goed te doen. Goede douche, doe nog even wasje, chat wat met Myanmar five crew en schrijf m'n journal. Prima dag weer. En ondanks dat ik niet echt een strand babe ben kan ik me hier wel vermaken voor paar dagen.
En dan terug baar phnom phen voor m'n laatste dagen Cambodja....
X wen