H'mong, Red Zao en Zay
Door: Wendy
Blijf op de hoogte en volg Wendy
07 December 2007 | Vietnam, Hanoi
He hallo,
Inmiddels ben ik al een aantal dagen in Hanoi. Hanoi is een erg oude stad, met enorm veel leuke winkeltjes. Dus ik kan me lekker uitleven...speciaal omdat ik mijn rugzak toch nergens meer naartoe hoef te slepen. Dit is tenslotte mijn eindbestemming van mijn reis.
Maar die is nog niet over, totdat ie over is...Er is namelijk genoeg te doen rondom Hanoi.
Ik ben net terug gekomen van Sapa. Sapa is een stad gelegen op 1650 meter, aan de grens van China, ten noord-westen van Hanoi.
In de avond van 4 december ben ik met de nachttrein naar Lao Cai gereden. In de ochtend daar aangekomen, en toen met een busje verder naar Sapa (nog een uurtje). En dan waan je je in een compleet andere wereld.
De omgeving is overweldigend. Sapa ligt aan de rand van een vallei. Een vallei die bewoond wordt door verschillende bergvolkeren, met ieder hun eigen kleding stijl, gewoontes en eigenaardigheden. En een vallei van geweldige veel en stijle rijst terrassen. Een geweldig uitzicht, alleen erg jammer dat de rijst in juli al was geoogst. En er heel erg veel mist hing in het dal...maar ondanks dat...was het een geweldig avontuur.
In de ochtend van de 5e december (heeft de Sint nog wat lekkers achtergelaten?) zijn wij gestart aan onze eerste 16 km. Deze tocht hebben wij gedaan 'onder begeleiding' van een groep H'mong vrouwen en meisjes. Zij wachten ons op bij het hotel. En weten waar wij heen gingen (hun dorp)....En zij hebben ons de hele weg begeleid. En maar goed ook!
Het pad dat wij moesten volgen, was namelijk niet altijd even gemakkelijk :-( Balancerend op de rand van een rijstterras van 2 meter. Of een mega steile bergkam op of aflopen. Wij konden met moeite het pad volgen, terwijl zij dat op hun gemak deden op hun open slippertjes. Een ieder van onze groep (vier spanjaarden, een canadese en ik) had een 'persoonlijke' H'mong begeleidster. Als het pad wat moeilijker werd, dan staken zij direct hun handen uit om ons te ondersteunen.
Mijn helpende hand, was Chal. En als ik maar even twijfelde bij een stap, stak zij haar hand al weer uit. En dit alles deed zij ook nog eens met haar 5 maanden oude Ho op haar rug.
Van Sapa liepen wij via Cat Cat, naar Loa Chai. En daarna door naar Ta Van. Daar hebben wij gelunched. Daarna weer verder, met onze H'mong meiden. Inmiddels liepen er ook nog een aantal Red Zao mee, want ook hun dorp gingen wij doorsteken. H'mong zijn herkenbaar aan de blauwe kleding. Deze maken van een plant en verven ze zelf. Daarnaast zijn zij herkenbaar aan de vele baby's.
Gewoonlijk trouwt een H'mong meisje op haar 15e. En zij moet voor een zoon zorgen. Zij gaat dan ook net zo lang door, totdat er een zoon is geboren. Chal is 25 en heeft inmiddels 5 kinderen.
Getrouwde vrouwen kun je herkennen aan hun grote oorbellen.
Red Zoa zijn te herkennen aan hun rode kleding. Getrouwde vrouwen scheren hun voorhoofd en wenkbrauwen. Dit volk heeft de langste levenverwachting, omdat zij veel gebruik maken van herbal medicine...
Uiteindelijk kwamen wij terecht bij onze homestay in Giang ta Chai; een huis van een Zay familie. Zij zijn herkenbaar aan hun gekleurde kleding. In dit huwelijk zijn de man en vrouw enigszins gelijk. En zij leven het meest hygienisch van de volkeren. Erg fijn dat wij juist daar overnachten. Wij konden gezellig in de keuken meekijken hoe de vrouw des huizes, Muoi, het eten klaar maakte.
Darcie en ik zijn nog even op gebleven (de spanjaarden gingen om 7 uur slapen). En hebben wij met de man des huizes, Com, nog enkele malen 'the last one!!' van zijn eigen gebrouwde ricewine gedronken :-)
De dag erna weer vroeg uit de veren dankzij de vele hanen in het dorp. Ditmaal op weg zonder onze helpende handen voor nog een keer 9 km.
De eerste 5 km was goed te doen. Maar daarna werd het toch wel erg spannend. Ik heb nog niet in mijn leven zulke steile paden gelopen. Voetje voor voetje zijn wij vooruit gekomen...:-(
Om dan aan het eind te horen, dat wij ook vanaf onze homestay in 10 min bij de hoofdweg konden komen :-) Maar goed...dan hadden wij niet zoveel van de omgeving gezien.
Rond een, kwamen wij aan bij onze lunch plek. Heerlijke Pho (noodle soep) gegeten. En daarna met een bus terug naar ons hotel. Heerlijke douche genomen, nog even door Sapa rondgelopen en tegen 7 weer terug naar Loa Cai. Onze Sapa avontuur was ten einde...
Ik ben zojuist aangekomen met de trein. En kan zodadelijk mijn kamer in. Lekker ff douchen en dan nog dagje Hanoi.
Morgen vertrek ik voor drie dagen naar de Halong Baai (lekker relaxen op een bootje....)
Tam Biet!
Liefs,
Wendy
Inmiddels ben ik al een aantal dagen in Hanoi. Hanoi is een erg oude stad, met enorm veel leuke winkeltjes. Dus ik kan me lekker uitleven...speciaal omdat ik mijn rugzak toch nergens meer naartoe hoef te slepen. Dit is tenslotte mijn eindbestemming van mijn reis.
Maar die is nog niet over, totdat ie over is...Er is namelijk genoeg te doen rondom Hanoi.
Ik ben net terug gekomen van Sapa. Sapa is een stad gelegen op 1650 meter, aan de grens van China, ten noord-westen van Hanoi.
In de avond van 4 december ben ik met de nachttrein naar Lao Cai gereden. In de ochtend daar aangekomen, en toen met een busje verder naar Sapa (nog een uurtje). En dan waan je je in een compleet andere wereld.
De omgeving is overweldigend. Sapa ligt aan de rand van een vallei. Een vallei die bewoond wordt door verschillende bergvolkeren, met ieder hun eigen kleding stijl, gewoontes en eigenaardigheden. En een vallei van geweldige veel en stijle rijst terrassen. Een geweldig uitzicht, alleen erg jammer dat de rijst in juli al was geoogst. En er heel erg veel mist hing in het dal...maar ondanks dat...was het een geweldig avontuur.
In de ochtend van de 5e december (heeft de Sint nog wat lekkers achtergelaten?) zijn wij gestart aan onze eerste 16 km. Deze tocht hebben wij gedaan 'onder begeleiding' van een groep H'mong vrouwen en meisjes. Zij wachten ons op bij het hotel. En weten waar wij heen gingen (hun dorp)....En zij hebben ons de hele weg begeleid. En maar goed ook!
Het pad dat wij moesten volgen, was namelijk niet altijd even gemakkelijk :-( Balancerend op de rand van een rijstterras van 2 meter. Of een mega steile bergkam op of aflopen. Wij konden met moeite het pad volgen, terwijl zij dat op hun gemak deden op hun open slippertjes. Een ieder van onze groep (vier spanjaarden, een canadese en ik) had een 'persoonlijke' H'mong begeleidster. Als het pad wat moeilijker werd, dan staken zij direct hun handen uit om ons te ondersteunen.
Mijn helpende hand, was Chal. En als ik maar even twijfelde bij een stap, stak zij haar hand al weer uit. En dit alles deed zij ook nog eens met haar 5 maanden oude Ho op haar rug.
Van Sapa liepen wij via Cat Cat, naar Loa Chai. En daarna door naar Ta Van. Daar hebben wij gelunched. Daarna weer verder, met onze H'mong meiden. Inmiddels liepen er ook nog een aantal Red Zao mee, want ook hun dorp gingen wij doorsteken. H'mong zijn herkenbaar aan de blauwe kleding. Deze maken van een plant en verven ze zelf. Daarnaast zijn zij herkenbaar aan de vele baby's.
Gewoonlijk trouwt een H'mong meisje op haar 15e. En zij moet voor een zoon zorgen. Zij gaat dan ook net zo lang door, totdat er een zoon is geboren. Chal is 25 en heeft inmiddels 5 kinderen.
Getrouwde vrouwen kun je herkennen aan hun grote oorbellen.
Red Zoa zijn te herkennen aan hun rode kleding. Getrouwde vrouwen scheren hun voorhoofd en wenkbrauwen. Dit volk heeft de langste levenverwachting, omdat zij veel gebruik maken van herbal medicine...
Uiteindelijk kwamen wij terecht bij onze homestay in Giang ta Chai; een huis van een Zay familie. Zij zijn herkenbaar aan hun gekleurde kleding. In dit huwelijk zijn de man en vrouw enigszins gelijk. En zij leven het meest hygienisch van de volkeren. Erg fijn dat wij juist daar overnachten. Wij konden gezellig in de keuken meekijken hoe de vrouw des huizes, Muoi, het eten klaar maakte.
Darcie en ik zijn nog even op gebleven (de spanjaarden gingen om 7 uur slapen). En hebben wij met de man des huizes, Com, nog enkele malen 'the last one!!' van zijn eigen gebrouwde ricewine gedronken :-)
De dag erna weer vroeg uit de veren dankzij de vele hanen in het dorp. Ditmaal op weg zonder onze helpende handen voor nog een keer 9 km.
De eerste 5 km was goed te doen. Maar daarna werd het toch wel erg spannend. Ik heb nog niet in mijn leven zulke steile paden gelopen. Voetje voor voetje zijn wij vooruit gekomen...:-(
Om dan aan het eind te horen, dat wij ook vanaf onze homestay in 10 min bij de hoofdweg konden komen :-) Maar goed...dan hadden wij niet zoveel van de omgeving gezien.
Rond een, kwamen wij aan bij onze lunch plek. Heerlijke Pho (noodle soep) gegeten. En daarna met een bus terug naar ons hotel. Heerlijke douche genomen, nog even door Sapa rondgelopen en tegen 7 weer terug naar Loa Cai. Onze Sapa avontuur was ten einde...
Ik ben zojuist aangekomen met de trein. En kan zodadelijk mijn kamer in. Lekker ff douchen en dan nog dagje Hanoi.
Morgen vertrek ik voor drie dagen naar de Halong Baai (lekker relaxen op een bootje....)
Tam Biet!
Liefs,
Wendy
-
07 December 2007 - 07:43
Ric:
Tam biet? Tam biet?! Doe mij maar wilde spinazie! Hahahaha -
07 December 2007 - 11:29
Wendy:
he Ric,
Waterspinazie is ook erg lekker...kan ik aanraden :-)
Tam Biet is alleen niet om te eten. het is tot ziens ;-) -
07 December 2007 - 14:53
Marloes:
Wat een heerlijke avonturen maak jij mee! Geniet er nog maar van. Hier is het donker, nat en woei. En niks geen Pho of ricewine, maar warme choco en specu.
-
07 December 2007 - 16:17
Mascha:
Hee Wen, ik ga in herhaling vallen: klinkt weer errug goed en leuk!
Veel relaxplezier....
Tam biet (haha) Liefs -
09 December 2007 - 20:35
Dirk En Tineke:
Hoi wendy
weer een leuk verhaal, we genieten er echt van. Geniet nog even van je laatste week en onthoud ons niet van je verhalen.
Dikkr knuffel vanuit Assen.
Dirk & Tineke -
10 December 2007 - 09:58
Pilar:
ha lieve Wendy,
Tjee wat een geweldige ervaring!! Ik kwam er pas laat achter dat jij via www te volgen was, anders had ik al veel eerder gereageerd. Mooie foto's die een heel goede indruk van je reis en belevenissen geven. Geniet nog van je laatste dagen.
Groetjes Pilar -
10 December 2007 - 12:37
Esther:
Ha die Wendy!
Eindelijk denk ik er eens aan op op je site te kijken. Volgens mij kom je binnenkort weer naar huis. Wat een avonturen beleef je zeg! En je maakt schitterende foto's, dat wordt mooi materiaal om in te lijsten denk ik zo.
Mijn vakanties zijn minder spannend (en zonnig!), al is Ierland met WW ook wel leuk te noemen. :)
groetjes! -
10 December 2007 - 22:01
Mam En Pap:
Beetje late reactie weer, maar het is ook een grote kunst alle nieuwskanalen volledig te blijven benutten. Wij dachten het al. Jij vermaakt je wel. Nog heel veel moois en misschien een beetje rust in Halong Bay?! With love from Groesbeek. XX -
11 December 2007 - 09:06
Desiree:
Geweldig allemaal!
Wat zal je moe zijn als je thuis komt ;) -
19 Februari 2008 - 14:15
Sms Arnout En Nicole:
Lieve Wendy, je verhalen zijn geweldig en de foto’s echt helemaal super. Arnout en ik hebben ons gelijk voorgenomen dat onze volgende reis ook die kant op zal gaan. Lijkt me helemaal top. Ik zou zeggen geniet nog even verder! Heel veel liefs, Arnout en Nicole
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
