Olifanten
Door: Wendy Voorn
Blijf op de hoogte en volg Wendy
17 November 2015 | Zuid-Afrika, Addo
We hebben heerlijk geslapen. Wat een prachtig plekje is dit. Het huisje is heel leuk op gezet en de faciliteiten zijn top. We hebben ook een heerlijk terras van waar wat we heel veel vogels kunnen bekijken. Met stukjes brood komen ze naar ons toe, sommige durven zelfs heel dichtbij te komen. We maken mooie foto's. Weer doen lekker rustig aan om optimaal te genieten van dit huisje en de luxe. De douche is fijn en we kunnen goed gebruik maken van keuken. We ontbijten met een gebakken ei en maken een lunch pakket klaar. Als alles klaar is gaan weer naar de receptie. We leveren de sleutel in een krijgen code en route kaart voor volgende nacht. Na nog wat kleine boodschappen en dan nog langs de bird Hide. Die stelt bijna niets voor in vergelijking met ons terras. We gaan dus maar snel het park in.
We nemen de snelste route naar het zuidelijk deel. We zijn nog niet op weg of we zien een leeuw. Een groot mannetje ligt langs de kant van de weg. Geweldig! Gelukkig slaapt ie want anders was ie wel heel dichtbij. Maar heel spannend is het niet, want hij verroerd zich helemaal niet. We rijden door naar zuiden. We picknicken bij een mooie plek in het park. We zijn de enige en we nemen de tijd. We gaan verder en nemen bij een grote waterpoel de verkeerde afslag waardoor we weer naar noorden gaan en zien nogmaals de leeuw. Hij is iets verplaats. Iets minder fotogeniek dus we gaan snel door en nemen de grote lus door het park. We moeten inmiddels al richting ons verblijf voor de komende nacht. Maar als we op weg zijn naar de uitgang zien we hetgeen we willen zien; een hele grote groep olifanten. Dit is waar het om ging. We moeten helaas vaart maken; twee uur voor zonsondergang moeten we op onze locatie zijn en we hebben nog ruim een uur. We dachten dat dit voldoende zou moeten zijn voor 22 km, maar dat blijkt heel erg krap. Het eerste deel van de route is niet geweldig. De zij uitgang gaf zicht op de vele olifanten maar de weg is prut en gaat om nog langs de township van Addo. Niet echt een prettige buurt. Als we het asfalt weer bereiken is dit van korte duur. De R335 gaat snel over op zand met veel potholes, en daar blijft het niet bij. Het vinden van de route is een grote uitdaging en daarnaast is de weg heel slecht. We moeten door rivieren en zo steil omhoog dat de low gare bijna ingezet moet worden. Gelukkig hebben we een 4wd want die is zeker nodig (al is daar niet naar gevraagd bij het boeken van deze locatie) Op een gegeven moment komen we bij een hek. Met de code die we hebben gekregen kunnen we het openen; blijkbaar zitten we op de goede weg. Als we bij het kamp aankomen staat een ranger op ons te wachten. We moeten een klein eindje lopen en dan zijn we in Narina bush camp.
Er staan vier tenten, dus we willen er eentje uitzoeken. Dan horen dat we het hele camp hebben gehuurd; je boekt geen tent maar het Narina camp. Dan geeft onze bush man nog wat goede tips. “De sporen van de pof adder zijn vers dus hij is dichtbij, maar lui dus als je er niet opstaat dan gebeurt er niets.” Geruststellend. “De paraffine douche moeten we zelf aansteken en beetje met warm en koud freubelen tot het goed is. Alle spullen staan in de kast maar altijd eerst kijken voordat je iets pakt, want je weet nooit wat er achter schuilt.” We drinken eerst een biertje bij de uitkijk. Als de zon gaat zakken maken we vuur. In de pit maken we plek voor een braai. We eten ons stukje vlees met eenvoudige salade. Heerlijk. Dan nog wat extra hout erop voor een vuurtje, waarbij we genieten van ob. Wat een prachtige avond. Rond tien duiken we allebei onze eigen tent in.
De volgende dag heeft een prachtig begin; het camp is rustgevend en mooi. Back to basic to the max. Om zes hadden we de wekker gezet om zoveel mogelijk te kunnen genieten van deze plek. Na een opfrisbeurt in de paraffine douche gaan we bij het uitzicht op de beek ontbijten. De geluiden van de bush komen tot leven. De zon schijnt vol op de berg. Wat is het hier mooi. Heerlijk geslapen trouwens. We scharrelen nog wat rond het kamp en vertrekken rond half negen.
De weg terug gaat een stuk sneller en een uurtje later hebben we de incheck gegevens voor onze laatste nacht in Addo. Ook doen we nog wat boodschappen en dan gaan we park in. Deze rit zien we eigenlijk niets bijzonders. De dieren die we tegenkomen hebben we al meerdere malen gezien. Balen. We rijden veel maar zonder resultaat. Tegen twaalf gaan we lunchen in main camp, waar we wat tijd kunnen doden. De bediening is erg traag dus dat wordt veel tijd. Tegen twee gaan we weer het camp in. We rijden meteen naar de loop waar leeuwen zijn gezien en we hebben prijs; een mannetje en en vrouwtje liggen samen op redelijke afstand. Marion ziet meteen dat ze aan het paren zijn. Dat betekent om de 10 tot 20 minuten actie is en tussendoor veel rusten. We nemen een goede plek in met de auto en wachten. Voor ons staat een auto met twee mensen met mega professional cameramateriaal. Lange zoom lezen op standaards die bediend worden met handschoentjes. Na ongeveer 5 min is er actie. Het vrouwtje heeft aan dat het mannetje mag en dan gaat ie erop. Dat duurt enkele seconden. Daarna zoeken ze een nieuw plekje en puffen ff uit. Het is geweldig om te zien. We besluiten daarom nog langer te blijven; we hebben een hele goede plek en die staan we niet af. Op een geven moment zit er ineens een ander mannetje heel dichtbij en die nadert het stel. Wat zal daar gaan gebeuren. We blijven wachten. Als we echt denken we gaan, na ongeveer 75 min paart het stel nog een keer. Als de andere leeuw op dezelfde afstand blijft staan besluiten we verder te gaan. Ook de profs verlaten de plek. We zien lange tijd niet veel bijzonders en proberen heel goed te zoeken naar stokstaartjes, maar tevergeefs. We besluiten naar de weg te gaan, waar we gisteren de olifanten zagen. Ik heb vanaf de lunch gereden en op de picknick plek wisselen we nog even van plaats. Marion is toch echt veel handiger met de auto en ik voel me prettiger achter de kaart. We rijden naar het zuiden en daar staat ineens en heel groot vrouwtjes olifant langs de weg, heel rustig te grazen. Niet afgeleid van onze aanwezigheid. Wat een prachtig gezicht. We kijken een tijdje en gaan dan toch weer verder. Op de plek van de hordes olifanten gisteren staan ze nu weer. Wat een geluk. Als we goed zoeken vinden we nog een grote groep op niet al te grote afstand van de weg met veel kleintjes. Wat leuk om ze te zien spelen. We kijken en fotograferen heel veel. Dit vind ik heel erg leuk, maar we moeten weer verder. Voor half zeven moet je het park verlaten hebben en dat is al bijna. We komen al bijna geen andere auto's meer tegen. We rijden flink door maar weg is pittig. Iets na half komen we een ranger tegen: “Of we wel beseffen hoe laat het is”. Gelukkig komen we kort daarna aan in het Spekboom camp.
Het is een camp met 6 tenten midden in het park. Omheind met een mega hek en een aantal mooie uitzichtpunten. Met de code open ik de gate en we dragen spullen naar onze tent nummer 4. We leggen alles in de tent, pakken een biertje en gaan naar lookout. Dat kletsen een tijdje met een Engels stel terwijl de zon zakt. We gaan daarna naar onze tent en maken de braai aan. We komen er achter dat we vanalles in de koelkast in bush camp hebben laten staan, zoals onze leftover salade en feta. Dus vanavond alleen paprika als groenten. Maar wel veel erg lekker vlees. Het vuur brand niet zo lekker als de dag ervoor maar Marion weet er toch een goede braai van te maken. In het licht van het vuur eten we heerlijk onze maaltijd.
Het terrein is compact opgezet. Alle tenten liggen een klein eindje van het centrale pad af waardoor je de anderen niet ziet. De toilet en douche zit redelijk dicht bij onze tent en dus zelf binnen het hek voelt het als wildernis. Op de toilet zit een mega spin in de wasbak. Hij kan er echter niet meer uit. Met een stukje toilet papier geef ik m de kans eruit te komen. De rest van de avond blijft hij in toilet, wat bij de Engelse meid nog wat angst oproept. We drinken nog een glaasje ob op ons terras en duiken daarna in bed. Maar niet voordat we opgeschrikt worden door vreselijk gehuil. Een groep hyena's staat net buiten het hek. Het bed is heerlijk, we hebben alleen al aantal zaken in de tent klein beetje verplaatst om zeker te zijn dat we geen water schade zouden krijgen. De tent was namelijk niet waterdicht. Maar ondanks dat, een heerlijk nacht gehad.
We nemen de snelste route naar het zuidelijk deel. We zijn nog niet op weg of we zien een leeuw. Een groot mannetje ligt langs de kant van de weg. Geweldig! Gelukkig slaapt ie want anders was ie wel heel dichtbij. Maar heel spannend is het niet, want hij verroerd zich helemaal niet. We rijden door naar zuiden. We picknicken bij een mooie plek in het park. We zijn de enige en we nemen de tijd. We gaan verder en nemen bij een grote waterpoel de verkeerde afslag waardoor we weer naar noorden gaan en zien nogmaals de leeuw. Hij is iets verplaats. Iets minder fotogeniek dus we gaan snel door en nemen de grote lus door het park. We moeten inmiddels al richting ons verblijf voor de komende nacht. Maar als we op weg zijn naar de uitgang zien we hetgeen we willen zien; een hele grote groep olifanten. Dit is waar het om ging. We moeten helaas vaart maken; twee uur voor zonsondergang moeten we op onze locatie zijn en we hebben nog ruim een uur. We dachten dat dit voldoende zou moeten zijn voor 22 km, maar dat blijkt heel erg krap. Het eerste deel van de route is niet geweldig. De zij uitgang gaf zicht op de vele olifanten maar de weg is prut en gaat om nog langs de township van Addo. Niet echt een prettige buurt. Als we het asfalt weer bereiken is dit van korte duur. De R335 gaat snel over op zand met veel potholes, en daar blijft het niet bij. Het vinden van de route is een grote uitdaging en daarnaast is de weg heel slecht. We moeten door rivieren en zo steil omhoog dat de low gare bijna ingezet moet worden. Gelukkig hebben we een 4wd want die is zeker nodig (al is daar niet naar gevraagd bij het boeken van deze locatie) Op een gegeven moment komen we bij een hek. Met de code die we hebben gekregen kunnen we het openen; blijkbaar zitten we op de goede weg. Als we bij het kamp aankomen staat een ranger op ons te wachten. We moeten een klein eindje lopen en dan zijn we in Narina bush camp.
Er staan vier tenten, dus we willen er eentje uitzoeken. Dan horen dat we het hele camp hebben gehuurd; je boekt geen tent maar het Narina camp. Dan geeft onze bush man nog wat goede tips. “De sporen van de pof adder zijn vers dus hij is dichtbij, maar lui dus als je er niet opstaat dan gebeurt er niets.” Geruststellend. “De paraffine douche moeten we zelf aansteken en beetje met warm en koud freubelen tot het goed is. Alle spullen staan in de kast maar altijd eerst kijken voordat je iets pakt, want je weet nooit wat er achter schuilt.” We drinken eerst een biertje bij de uitkijk. Als de zon gaat zakken maken we vuur. In de pit maken we plek voor een braai. We eten ons stukje vlees met eenvoudige salade. Heerlijk. Dan nog wat extra hout erop voor een vuurtje, waarbij we genieten van ob. Wat een prachtige avond. Rond tien duiken we allebei onze eigen tent in.
De volgende dag heeft een prachtig begin; het camp is rustgevend en mooi. Back to basic to the max. Om zes hadden we de wekker gezet om zoveel mogelijk te kunnen genieten van deze plek. Na een opfrisbeurt in de paraffine douche gaan we bij het uitzicht op de beek ontbijten. De geluiden van de bush komen tot leven. De zon schijnt vol op de berg. Wat is het hier mooi. Heerlijk geslapen trouwens. We scharrelen nog wat rond het kamp en vertrekken rond half negen.
De weg terug gaat een stuk sneller en een uurtje later hebben we de incheck gegevens voor onze laatste nacht in Addo. Ook doen we nog wat boodschappen en dan gaan we park in. Deze rit zien we eigenlijk niets bijzonders. De dieren die we tegenkomen hebben we al meerdere malen gezien. Balen. We rijden veel maar zonder resultaat. Tegen twaalf gaan we lunchen in main camp, waar we wat tijd kunnen doden. De bediening is erg traag dus dat wordt veel tijd. Tegen twee gaan we weer het camp in. We rijden meteen naar de loop waar leeuwen zijn gezien en we hebben prijs; een mannetje en en vrouwtje liggen samen op redelijke afstand. Marion ziet meteen dat ze aan het paren zijn. Dat betekent om de 10 tot 20 minuten actie is en tussendoor veel rusten. We nemen een goede plek in met de auto en wachten. Voor ons staat een auto met twee mensen met mega professional cameramateriaal. Lange zoom lezen op standaards die bediend worden met handschoentjes. Na ongeveer 5 min is er actie. Het vrouwtje heeft aan dat het mannetje mag en dan gaat ie erop. Dat duurt enkele seconden. Daarna zoeken ze een nieuw plekje en puffen ff uit. Het is geweldig om te zien. We besluiten daarom nog langer te blijven; we hebben een hele goede plek en die staan we niet af. Op een geven moment zit er ineens een ander mannetje heel dichtbij en die nadert het stel. Wat zal daar gaan gebeuren. We blijven wachten. Als we echt denken we gaan, na ongeveer 75 min paart het stel nog een keer. Als de andere leeuw op dezelfde afstand blijft staan besluiten we verder te gaan. Ook de profs verlaten de plek. We zien lange tijd niet veel bijzonders en proberen heel goed te zoeken naar stokstaartjes, maar tevergeefs. We besluiten naar de weg te gaan, waar we gisteren de olifanten zagen. Ik heb vanaf de lunch gereden en op de picknick plek wisselen we nog even van plaats. Marion is toch echt veel handiger met de auto en ik voel me prettiger achter de kaart. We rijden naar het zuiden en daar staat ineens en heel groot vrouwtjes olifant langs de weg, heel rustig te grazen. Niet afgeleid van onze aanwezigheid. Wat een prachtig gezicht. We kijken een tijdje en gaan dan toch weer verder. Op de plek van de hordes olifanten gisteren staan ze nu weer. Wat een geluk. Als we goed zoeken vinden we nog een grote groep op niet al te grote afstand van de weg met veel kleintjes. Wat leuk om ze te zien spelen. We kijken en fotograferen heel veel. Dit vind ik heel erg leuk, maar we moeten weer verder. Voor half zeven moet je het park verlaten hebben en dat is al bijna. We komen al bijna geen andere auto's meer tegen. We rijden flink door maar weg is pittig. Iets na half komen we een ranger tegen: “Of we wel beseffen hoe laat het is”. Gelukkig komen we kort daarna aan in het Spekboom camp.
Het is een camp met 6 tenten midden in het park. Omheind met een mega hek en een aantal mooie uitzichtpunten. Met de code open ik de gate en we dragen spullen naar onze tent nummer 4. We leggen alles in de tent, pakken een biertje en gaan naar lookout. Dat kletsen een tijdje met een Engels stel terwijl de zon zakt. We gaan daarna naar onze tent en maken de braai aan. We komen er achter dat we vanalles in de koelkast in bush camp hebben laten staan, zoals onze leftover salade en feta. Dus vanavond alleen paprika als groenten. Maar wel veel erg lekker vlees. Het vuur brand niet zo lekker als de dag ervoor maar Marion weet er toch een goede braai van te maken. In het licht van het vuur eten we heerlijk onze maaltijd.
Het terrein is compact opgezet. Alle tenten liggen een klein eindje van het centrale pad af waardoor je de anderen niet ziet. De toilet en douche zit redelijk dicht bij onze tent en dus zelf binnen het hek voelt het als wildernis. Op de toilet zit een mega spin in de wasbak. Hij kan er echter niet meer uit. Met een stukje toilet papier geef ik m de kans eruit te komen. De rest van de avond blijft hij in toilet, wat bij de Engelse meid nog wat angst oproept. We drinken nog een glaasje ob op ons terras en duiken daarna in bed. Maar niet voordat we opgeschrikt worden door vreselijk gehuil. Een groep hyena's staat net buiten het hek. Het bed is heerlijk, we hebben alleen al aantal zaken in de tent klein beetje verplaatst om zeker te zijn dat we geen water schade zouden krijgen. De tent was namelijk niet waterdicht. Maar ondanks dat, een heerlijk nacht gehad.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
