Gruwelijke historie
Blijf op de hoogte en volg Wendy
10 December 2013 | Cambodja, Phnom-Penh
Onze eerste volle dag in phnom phen. En we gaan ervoor. Vandaag staan twee pittige musea op het programma.
We staan op voor de wekker. Goed geslapen. Ontbijt met heerlijke mango's en bananen shake. Daarna lopen we naar het Tuol Sleng museum. Dit is museum, ookwel S21 genoemd was de grootste gevangenis van de rode khmer. Hier werden voornamelijk onderwijzers, professoren, geleerden en verraders van het regime, met hun families onder gebracht. Deze gevangenis was gehuisvest in een voormalig schoolgebouw. Dit was, naast tempels, een van de misplaatste plekken volgens het regime.
We zijn vroeg in het museum. Hierdoor zijn we zo goed als de enige bezoekers in het eerste gebouw. Hier vonden de folteringen plaats. Met expliciete foto's en verhalen wordt het getoond. Op het moment van het eind van het regime waren er 7 overlevenden en 14 doden lichamen aanwezig. De foto's van deze 14 mensen maken duidelijk in welke hel op aarde ze terecht waren gekomen. In totaal 4 gebouwen zijn duizenden mensen, mannen, vrouwen van elke leeftijd, vastgehouden en gefolterd. De martel methoden worden veelal door de tekeningen duidelijk gemaakt. De beelden van de gevangenis, de folter kamers, de cellen en de gebouwen ansich en vooral de grote hoeveelheid foto's van alle gevangenen komen hard aan.
Om 10 bekijken we een video met verhaal van moeder die haar zoon en schoondochter heeft verloren. Nog meer hard verscheurende beelden.
Na de film en het laatste gebouw nemen lauren en ik even tijd op een bankje in het park tussen de gebouwen.
Daarna gaan we op weg naar Choeung Ek. Met Eric delen we een tuktuk. Dit is het grootste massa graf van de khmer rouge. Vooral de gevangenen vanuit S21 werden hiernaar getransporteerd. Bijna 9 duizend lichamen zijn hier gevonden in ruim 100 massa graven. De plek voelt ondanks de gruwelijkheden enigszins sereen aan. Bijna alle bezoekers lopen in stilte rond met een audiotour. Het is stil en de omgeving is niet overal gruwelijk. Eromheen zijn rijstvelden en is een klein meertje. Ook is een deel gevuld met vruchten bomen. In de audiotour wordt in korte doch heftige fragmenten vertelt op welke manier dit killing field is ontstaan. En op welke manier mensen (zowel volwassenen als baby's) werden omgebracht. Ook wordt er veel verteld over het regime en zijn leiders. Onbegrijpelijk is dat nu, ruim 30 jaar later, nog steeds de hoofden van het regime, nog niet zijn veroordeeld.
Vele graven zijn geruimd maar door de wisseling van temperatuur en vochtigheid van de grond komen er nog steeds botfragmenten naar het oppervlak net als kleding. Dit doet me meer en meer beseffen wat hier allemaal geeft afgespeeld. Ik krijg een brok in m'n keel. Als de muziek van een overlevenden, die een muziek stuk heeft gemaakt over deze jaren, wordt het me allemaal even te veel. Ik neem plaats op een bankje langs het meer om het te laten bezinken. Het is te heftig om in woorden te vatten. Het is onvoorstelbaar wat zich hier en op vele andere plaatsen in Cambodja nog geeneens zo lang geleden heeft afgespeeld. Als m'n tranen iets zijn gedoogd vervolg ik m'n tour. Het wordt er bepaald niet beter op maar zal de details besparen.
Goed is te zien dat Cambodja veel tijd en energie steeds in het bewaren van deze geschiedenis. Om iedereen te laten zien wat er is gebeurd om herhaling te voorkomen. En eveneens is dit een plek waar onderzoek wordt gedaan naar deze gruwelijkheden om de leiders van het regime te kunnen veroordelen.
Na vele uren vol horror is het tijd voor wat ontspanning. Lauren, Eric en ik nemen tuktuk naar rivier in het centrum. Eric is Philipijnse jongen die met ons mee is gereden naar Choeung Ek. We drinken biertje met geweldig uitzicht. Praten na over vandaag naar vooral ook over andere zaken. Na drankje op zoek naar eten. We lopen langs de promenade waar we ook nog even kunnen genieten van een openbare aerobics sessie. Leuk om te zien. Na Gezellig eten en drinkt nemen we tuktuk naar huis. Eric heeft toevallig een kamer tegenover ons. Tas pakken, douche en in bed. Nog even afgelopen dag rustig ik m'n hoofd terug spelen.
X wen
We staan op voor de wekker. Goed geslapen. Ontbijt met heerlijke mango's en bananen shake. Daarna lopen we naar het Tuol Sleng museum. Dit is museum, ookwel S21 genoemd was de grootste gevangenis van de rode khmer. Hier werden voornamelijk onderwijzers, professoren, geleerden en verraders van het regime, met hun families onder gebracht. Deze gevangenis was gehuisvest in een voormalig schoolgebouw. Dit was, naast tempels, een van de misplaatste plekken volgens het regime.
We zijn vroeg in het museum. Hierdoor zijn we zo goed als de enige bezoekers in het eerste gebouw. Hier vonden de folteringen plaats. Met expliciete foto's en verhalen wordt het getoond. Op het moment van het eind van het regime waren er 7 overlevenden en 14 doden lichamen aanwezig. De foto's van deze 14 mensen maken duidelijk in welke hel op aarde ze terecht waren gekomen. In totaal 4 gebouwen zijn duizenden mensen, mannen, vrouwen van elke leeftijd, vastgehouden en gefolterd. De martel methoden worden veelal door de tekeningen duidelijk gemaakt. De beelden van de gevangenis, de folter kamers, de cellen en de gebouwen ansich en vooral de grote hoeveelheid foto's van alle gevangenen komen hard aan.
Om 10 bekijken we een video met verhaal van moeder die haar zoon en schoondochter heeft verloren. Nog meer hard verscheurende beelden.
Na de film en het laatste gebouw nemen lauren en ik even tijd op een bankje in het park tussen de gebouwen.
Daarna gaan we op weg naar Choeung Ek. Met Eric delen we een tuktuk. Dit is het grootste massa graf van de khmer rouge. Vooral de gevangenen vanuit S21 werden hiernaar getransporteerd. Bijna 9 duizend lichamen zijn hier gevonden in ruim 100 massa graven. De plek voelt ondanks de gruwelijkheden enigszins sereen aan. Bijna alle bezoekers lopen in stilte rond met een audiotour. Het is stil en de omgeving is niet overal gruwelijk. Eromheen zijn rijstvelden en is een klein meertje. Ook is een deel gevuld met vruchten bomen. In de audiotour wordt in korte doch heftige fragmenten vertelt op welke manier dit killing field is ontstaan. En op welke manier mensen (zowel volwassenen als baby's) werden omgebracht. Ook wordt er veel verteld over het regime en zijn leiders. Onbegrijpelijk is dat nu, ruim 30 jaar later, nog steeds de hoofden van het regime, nog niet zijn veroordeeld.
Vele graven zijn geruimd maar door de wisseling van temperatuur en vochtigheid van de grond komen er nog steeds botfragmenten naar het oppervlak net als kleding. Dit doet me meer en meer beseffen wat hier allemaal geeft afgespeeld. Ik krijg een brok in m'n keel. Als de muziek van een overlevenden, die een muziek stuk heeft gemaakt over deze jaren, wordt het me allemaal even te veel. Ik neem plaats op een bankje langs het meer om het te laten bezinken. Het is te heftig om in woorden te vatten. Het is onvoorstelbaar wat zich hier en op vele andere plaatsen in Cambodja nog geeneens zo lang geleden heeft afgespeeld. Als m'n tranen iets zijn gedoogd vervolg ik m'n tour. Het wordt er bepaald niet beter op maar zal de details besparen.
Goed is te zien dat Cambodja veel tijd en energie steeds in het bewaren van deze geschiedenis. Om iedereen te laten zien wat er is gebeurd om herhaling te voorkomen. En eveneens is dit een plek waar onderzoek wordt gedaan naar deze gruwelijkheden om de leiders van het regime te kunnen veroordelen.
Na vele uren vol horror is het tijd voor wat ontspanning. Lauren, Eric en ik nemen tuktuk naar rivier in het centrum. Eric is Philipijnse jongen die met ons mee is gereden naar Choeung Ek. We drinken biertje met geweldig uitzicht. Praten na over vandaag naar vooral ook over andere zaken. Na drankje op zoek naar eten. We lopen langs de promenade waar we ook nog even kunnen genieten van een openbare aerobics sessie. Leuk om te zien. Na Gezellig eten en drinkt nemen we tuktuk naar huis. Eric heeft toevallig een kamer tegenover ons. Tas pakken, douche en in bed. Nog even afgelopen dag rustig ik m'n hoofd terug spelen.
X wen
-
11 December 2013 - 06:37
Katrien :
Iedereen zegt dat het heftig is. Als ik jouw verhaal dan lees en lees hoe het binnenkomt dan ga ik ook maar even zitten op een bankje... Binnen weliswaar want buiten vriest het. Wel goed te lezen dat ze er alles aan dien om herhaling te voorkomen. Het blijven berichten van uitersten: na een aantal topdagen in positieve zin, is dit een gruwelijke dag. Nu weer tijd voor ontspanning en plezier! Geniet!
Groetjes, Katrien -
11 December 2013 - 08:12
Yvonne Flerig:
een horror dag, met recht, maar de heftige indrukken zullen je (en ook ons een beetje) tot een ander mens maken, in zekere zin zelfs rijker, in ieder geval met meer diep besef van een aantal zaken.
groet, Yvonne
-
11 December 2013 - 13:06
Jack:
Ik voel met je mee. Zelf was ik er in 2005 en herken wel wat je beschrijft. Ik vond het ook heftig om te zien. Toch is wel goed om het te zien. Het laat zien waar wij als mens allemaal toe in staat zijn. Hopelijk leert de mens er van.
Ben je al bij het paleis geweest? Is wel mooi om te zien. Wel even vragen of de koning thuis is, want dan is er veel minder open. Het mooie is vooral in dat afgesloten deel, waar je wel in mag als de koning niet thuis is (tenzij dat nu is veranderd).
Veel plezier nog verder.
Groetjes,
Jack -
11 December 2013 - 14:56
Mam:
Lieve Wen ik heb ook een brok in mijn keel en tranen in mijn ogen,en dat lees ik op pap zijn verjaardag maar zo is het leven nu eenmaal,morgen weer genieten van al het moois wat je nog tegenkomt samen met Lauren liefs van ons xx
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
