De hooglanden
Blijf op de hoogte en volg Wendy
22 Januari 2014 | Maleisië, George Town
We gaan de hoofdstad alweer verlaten. Er is nog heel veel te zien maar ik denk dat we in deze twee dagen al behoorlijk wat prachtige herinneringen hebben gemaakt.
Na het ontbijt pakken we onze koffers en lopen naar het bus station. Het was nog even onduidelijk waar we precies moesten zijn, aangezien op onze vouchers een oude naam vermeld stond, maar we zijn bij de juiste terecht gekomen. En laat dat nu juist het station zijn bij ons om de hoek.
De voucher moet nog wel eerst omgewisseld worden voor tickets. Eerst counter 51. Verwijst ons dood naar counter 25. En ook daar krijg ik geen tickets. Is niet nodig. Maar aangezien onze voucher een andere vertrektijd weergeeft dan we gaan (we hebben de tickets naaf vroeger tijdstip omgeruild) is ook m'n bevestigingsmail nodig voor de bus chauffeur. Niet erg handig maar we doen het ervoor. De informatie over vertrektijden is ook overal anders. De laatste informatie; om half negen bij counter en onze bus gaat om negen uur. En dan zie ik ineens een bus vertrekken om half negen. Net m'n mail en voucher mogen we echter niet naar binnen. Wachten op de volgende bus. Tegen negen komt volgende bus aan. Bijna iedereen heeft andere vetrek tijd gekregen. En als dan echt eindelijk iedereen zit vertrekken we om half tien. Na ruim twee maanden Azië ben ik inmiddels wel gewend aan deze taferelen maar pap kan het niet verkroppen. Foutieve informatie, ontbrekende en / of slordige informatie en dan ook nog te laat vertrekkende bussen. Hij is er behoorlijk klaar mee.
De busrit duurt bijna vier uur. Het is een geweldig luxe bus. We hebben allemaal veel ruimte. Ik slaap wat en kijk veel rond. Vooral de laatste anderhalf uur zijn er mooi. De weg naar de hooglanden slingert z'n weg omhoog. Prachtig. En helemaal als we uitkijk krijgen op de kenmerkende thee plantages. We zijn we bijna.
We worden afgezet in Tana Ratah; een van de twee dorpjes rondom de cameron highlands. Met taxi zijn we binnen 15 min op plaats van bestemming; het Olde Smokehouse. Alsof we terug gaan in Engelse tijd. Een geweldige moois Engelse cottage met een meer dan prachtige bloemen tuin er omheen. We checken in en worden verwelkomd met kopje thee. En dan onze kamer, of eigenlijk kamers. We hebben twee suites met zitjes, een (nep) openhaard en allerlei Engelse tierlantijnen. Vooral de rode lampjes en de bloemen stoffen zijn super Engels. Niet bepaald mijn stijl maar hier past het geweldig.
Als we onze spullen hebben georganiseerd gaan we stukje lopen. Onze cottage ligt aan de golf course. Als we hier omheen lopen komen we aan in Brichang; het andere dorp in de highlands. Niet bepaald een leuk dorp. Geen sfeer en niet veel te beleven. We slaan praktisch wat eten / drinken in en lopen weer terug. Terug bij het Smokehouse genieten we optimaal van onze tuin. Rondom de hele cottage ligt een prachtige tuin met heel veel mooie bloemen. Vooral mam vindt het ongelooflijk om te zien dat planten die bij ons alleen als kamerplant te kopen zijn. En dat bepaalde planten hier bijna als onkruid groeien terwijl wij er grof geld voor neer moeten leggen. Leuk. We relaxen nog even in onze kamer; we hebben een klein zitje met mooie bloemetjes gekleurde sofa's. Pap probeert de douche; geen succes. Dit is toch wel nadeel van een ietwat oude cottage. Mam en ik houden het bij een kleine opfirsbeurt en we begeven ons naar de bar. Als we daar ons eten hebben besteld, met drankje bij de haard (het is hier namelijk echt wel stuk frisser dan in de rest van Maleisie) worden we uiteindelijk verplaatst naar de diner ruimte. Het eten is goed, maar gezien de ernst waarin het wordt gepresenteerd en de prijs die het heeft, is het zeker overgewaardeerd. Mijn maag is nog steeds niet top, dus ik houd het bij een groentenschotel. Achteraf jammer dat deze vooral uiten bevat. Die nacht heb ik namelijk erg slecht geslapen. En nadat ik toch nog meer informatie heb opgezocht over maagslijmvlies ontstekingen wordt juist ui niet aangeraden te eten. In de ochtend krijg ik weer geen hap door mijn keel. Maar weer een dagje rustig aan.
Onze pick-up zou rond tien uur aanwezig zijn, dus we doen rustig aan. Als we echter bij ontbijt willen aanschuiven om negen uur, staat er al een pickup klaar. We geven onze informatie door en geven aan dat ze maar iets moeten regelen. We gaan eerst ontbijten. Het hotel regelt het direct met de reisorganisatie en we doen rustig aan. Pap en mam genieten van Engels ontbijt. En tegen tien komt alsnog een pickup voor. We sluiten aan bij een stel Tjechen. Ook zij zaten eerst in andere groep, maar hoorden een trip te krijgen zoals die van ons. Ik denk dat we de vlinder farm hebben gemist, maar gelukkig staat er nog veel meer op het programma. We beginnen bij de BOH plantages. In de hooglanden, op 1500 meter, groeit thee erg goed. De thee is door deze hoogte minder bitter. En met name door onze manier van drinken (zonder melk) is deze smaak erg aantrekkelijk voor ons nederlanders. De plantages bekijken we op verschillende plaatsen. Het uitzicht is geweldig. Plukjes bomen staan bij elkaar over de vele heuvels. Zover we kunnen kijken. En zelfs op de steile gedeelten van de heuvels zijn de theeplanten aanwezig. Elke maand kunnen ze worden geknipt. Dit gebeurd met zowel de hand als met een soort van machine. Deze moet wel met twee mensen met de hand worden voortgetrokken over de bosjes. En ook op de zeer steile gedeelten; dit is pittig werk. Zelfs voor de Maleisiërs te pittig. Vooral Indiërs en Srilankanen werken in de plantages. In kleine dorpjes in de heuvels wonen ze in houten gebouwen. De eigenaar van de plantages (een rijke schotse familie) woont in de enorme villa op de berg. Na de plantages gaan we verder naar de fabriek. Hier zien we hoe de theebladeren worden gedroogd, vermorzeld, bewerkt en verpakt. De uiteindelijke consumenten verpakking gebeurd in de fabriek in KL. Hier is het eindproduct balen van 50kilo thee bladeren. Nadat we de fabriek hebben gezien, sluit nog een stel zich aan bij deze groep. Een paar jonge Belgen. Met hen gaan we naar de proeverij. We zien nogmaals de verschillende vormen van de bladeren (grove thee, kleine gemalen en stof) en de smaken; bitter en minder bitter. Daarna mogen we genieten van kopje thee met wat vinger sandwiches. Mijn maag laat een klein beetje toe. Heerlijk.
Na deze ontspanning gaan we verder in de landrover. We gaan de berg op. We rijden naar de hoogste berg van de Cameron Highlands; Gunung Brinchang (2000 m). Het is een prachtig, zeer smal, kronkelend weggetje omhoog. De landrover komt goed van pas. Boven aangekomen hebben we vanaf een uitkijk toren een geweldig uitzicht op de highlands. En omdat we op de grens zitten van twee provincies kunnen we ook nog flink wat mooie bergen zien van Perak. Als we genoten hebben van het uitzicht lopen we een klein stukje naar beneden. Omdat we een dagje eerder geïnformeerd hebben naar het programma van vandaag hebben we onze wandelschoenen aangetrokken. En maar goed ook. Een stukje onder de top ligt namelijk een Mossy Forest. Een stuk bos dat bijna continue in de mist ligt. Hierdoor zijn alle bomen bedekt met mossen en kleine plantjes. De bomen groeien hierdoor minder goed, maar alle andere groene woekeraars zeker wel. De bodem is door de vele mist erg vochtig. En daar komen de schoenen van pas; we lopen door blubber, stronken, over bomen en nog meer. Het heeft iets weg van onze Bako tocht, maar is veel korter. Het bos is prachtig. De grond bestaat soms uit alleen wortels met aarde, waardoor het soms behoorlijk meegeeft. En alle bomen zijn een plaatje om te bekijken. Een paradijs voor hobits. Als we een uurtje hebben gewandeld, rijden we nog een stukje verder omlaag. Hier kunnen we nog een stukje Mossy forest bekijken. Ditmaal is het begaanbaar voor elke schoeisel; een boardwalk is aangelegd. Nogmaals zien we prachtige bomen, mossen en planten. Na dit bos dalen we weer af naar de thee plantages. We nemen nog een laatste blik op de theeplanten en worden bij het Smokehouse afgezet. We rusten even wat op onze kamer en schuiven daarna aan voor een high tea. In onze prachtige tuin worden we verwend met heerlijke sandwiches, scones, jam, cream en natuurlijk thee. We smikkelen. Na dit hapje gaan we weer op pad. We willen ook het andere dorp van de hooglanden nog even zien; Tanah Rata. We wandelen daarin via een trail. Een leuke paadje dwars door het bos, langs een riviertje. Jammer dat er veel afval in te vinden is, maar wel een leuke geluid tijdens de wandeling. We komen veel sneller dan verwacht aan op plaats van bestemming. We slaan nog wat praktische boodschappen in; morgen zitten we weer ruim 5 uur in de bus. En gaan op zoek naar plekje om iets te eten. Ook ontmoeten we de Nederlandse dames weer, die we in Melakka hebben ontmoet bij de fietstocht. Nadat we (vooral pap en mam) iets gegeten hebben, pakken we een taxi terug. We kijken nog een stukje van de Australian open op tv, ik duik nog even in bad, pakken onze tassen en gaan slapen. Gelukkig slaap ik deze nacht beter. Morgen dalen we weer af naar zeeniveau. Dan kunnen onze fleece truien weer onderin de koffer gestopt worden.
Wen
Na het ontbijt pakken we onze koffers en lopen naar het bus station. Het was nog even onduidelijk waar we precies moesten zijn, aangezien op onze vouchers een oude naam vermeld stond, maar we zijn bij de juiste terecht gekomen. En laat dat nu juist het station zijn bij ons om de hoek.
De voucher moet nog wel eerst omgewisseld worden voor tickets. Eerst counter 51. Verwijst ons dood naar counter 25. En ook daar krijg ik geen tickets. Is niet nodig. Maar aangezien onze voucher een andere vertrektijd weergeeft dan we gaan (we hebben de tickets naaf vroeger tijdstip omgeruild) is ook m'n bevestigingsmail nodig voor de bus chauffeur. Niet erg handig maar we doen het ervoor. De informatie over vertrektijden is ook overal anders. De laatste informatie; om half negen bij counter en onze bus gaat om negen uur. En dan zie ik ineens een bus vertrekken om half negen. Net m'n mail en voucher mogen we echter niet naar binnen. Wachten op de volgende bus. Tegen negen komt volgende bus aan. Bijna iedereen heeft andere vetrek tijd gekregen. En als dan echt eindelijk iedereen zit vertrekken we om half tien. Na ruim twee maanden Azië ben ik inmiddels wel gewend aan deze taferelen maar pap kan het niet verkroppen. Foutieve informatie, ontbrekende en / of slordige informatie en dan ook nog te laat vertrekkende bussen. Hij is er behoorlijk klaar mee.
De busrit duurt bijna vier uur. Het is een geweldig luxe bus. We hebben allemaal veel ruimte. Ik slaap wat en kijk veel rond. Vooral de laatste anderhalf uur zijn er mooi. De weg naar de hooglanden slingert z'n weg omhoog. Prachtig. En helemaal als we uitkijk krijgen op de kenmerkende thee plantages. We zijn we bijna.
We worden afgezet in Tana Ratah; een van de twee dorpjes rondom de cameron highlands. Met taxi zijn we binnen 15 min op plaats van bestemming; het Olde Smokehouse. Alsof we terug gaan in Engelse tijd. Een geweldige moois Engelse cottage met een meer dan prachtige bloemen tuin er omheen. We checken in en worden verwelkomd met kopje thee. En dan onze kamer, of eigenlijk kamers. We hebben twee suites met zitjes, een (nep) openhaard en allerlei Engelse tierlantijnen. Vooral de rode lampjes en de bloemen stoffen zijn super Engels. Niet bepaald mijn stijl maar hier past het geweldig.
Als we onze spullen hebben georganiseerd gaan we stukje lopen. Onze cottage ligt aan de golf course. Als we hier omheen lopen komen we aan in Brichang; het andere dorp in de highlands. Niet bepaald een leuk dorp. Geen sfeer en niet veel te beleven. We slaan praktisch wat eten / drinken in en lopen weer terug. Terug bij het Smokehouse genieten we optimaal van onze tuin. Rondom de hele cottage ligt een prachtige tuin met heel veel mooie bloemen. Vooral mam vindt het ongelooflijk om te zien dat planten die bij ons alleen als kamerplant te kopen zijn. En dat bepaalde planten hier bijna als onkruid groeien terwijl wij er grof geld voor neer moeten leggen. Leuk. We relaxen nog even in onze kamer; we hebben een klein zitje met mooie bloemetjes gekleurde sofa's. Pap probeert de douche; geen succes. Dit is toch wel nadeel van een ietwat oude cottage. Mam en ik houden het bij een kleine opfirsbeurt en we begeven ons naar de bar. Als we daar ons eten hebben besteld, met drankje bij de haard (het is hier namelijk echt wel stuk frisser dan in de rest van Maleisie) worden we uiteindelijk verplaatst naar de diner ruimte. Het eten is goed, maar gezien de ernst waarin het wordt gepresenteerd en de prijs die het heeft, is het zeker overgewaardeerd. Mijn maag is nog steeds niet top, dus ik houd het bij een groentenschotel. Achteraf jammer dat deze vooral uiten bevat. Die nacht heb ik namelijk erg slecht geslapen. En nadat ik toch nog meer informatie heb opgezocht over maagslijmvlies ontstekingen wordt juist ui niet aangeraden te eten. In de ochtend krijg ik weer geen hap door mijn keel. Maar weer een dagje rustig aan.
Onze pick-up zou rond tien uur aanwezig zijn, dus we doen rustig aan. Als we echter bij ontbijt willen aanschuiven om negen uur, staat er al een pickup klaar. We geven onze informatie door en geven aan dat ze maar iets moeten regelen. We gaan eerst ontbijten. Het hotel regelt het direct met de reisorganisatie en we doen rustig aan. Pap en mam genieten van Engels ontbijt. En tegen tien komt alsnog een pickup voor. We sluiten aan bij een stel Tjechen. Ook zij zaten eerst in andere groep, maar hoorden een trip te krijgen zoals die van ons. Ik denk dat we de vlinder farm hebben gemist, maar gelukkig staat er nog veel meer op het programma. We beginnen bij de BOH plantages. In de hooglanden, op 1500 meter, groeit thee erg goed. De thee is door deze hoogte minder bitter. En met name door onze manier van drinken (zonder melk) is deze smaak erg aantrekkelijk voor ons nederlanders. De plantages bekijken we op verschillende plaatsen. Het uitzicht is geweldig. Plukjes bomen staan bij elkaar over de vele heuvels. Zover we kunnen kijken. En zelfs op de steile gedeelten van de heuvels zijn de theeplanten aanwezig. Elke maand kunnen ze worden geknipt. Dit gebeurd met zowel de hand als met een soort van machine. Deze moet wel met twee mensen met de hand worden voortgetrokken over de bosjes. En ook op de zeer steile gedeelten; dit is pittig werk. Zelfs voor de Maleisiërs te pittig. Vooral Indiërs en Srilankanen werken in de plantages. In kleine dorpjes in de heuvels wonen ze in houten gebouwen. De eigenaar van de plantages (een rijke schotse familie) woont in de enorme villa op de berg. Na de plantages gaan we verder naar de fabriek. Hier zien we hoe de theebladeren worden gedroogd, vermorzeld, bewerkt en verpakt. De uiteindelijke consumenten verpakking gebeurd in de fabriek in KL. Hier is het eindproduct balen van 50kilo thee bladeren. Nadat we de fabriek hebben gezien, sluit nog een stel zich aan bij deze groep. Een paar jonge Belgen. Met hen gaan we naar de proeverij. We zien nogmaals de verschillende vormen van de bladeren (grove thee, kleine gemalen en stof) en de smaken; bitter en minder bitter. Daarna mogen we genieten van kopje thee met wat vinger sandwiches. Mijn maag laat een klein beetje toe. Heerlijk.
Na deze ontspanning gaan we verder in de landrover. We gaan de berg op. We rijden naar de hoogste berg van de Cameron Highlands; Gunung Brinchang (2000 m). Het is een prachtig, zeer smal, kronkelend weggetje omhoog. De landrover komt goed van pas. Boven aangekomen hebben we vanaf een uitkijk toren een geweldig uitzicht op de highlands. En omdat we op de grens zitten van twee provincies kunnen we ook nog flink wat mooie bergen zien van Perak. Als we genoten hebben van het uitzicht lopen we een klein stukje naar beneden. Omdat we een dagje eerder geïnformeerd hebben naar het programma van vandaag hebben we onze wandelschoenen aangetrokken. En maar goed ook. Een stukje onder de top ligt namelijk een Mossy Forest. Een stuk bos dat bijna continue in de mist ligt. Hierdoor zijn alle bomen bedekt met mossen en kleine plantjes. De bomen groeien hierdoor minder goed, maar alle andere groene woekeraars zeker wel. De bodem is door de vele mist erg vochtig. En daar komen de schoenen van pas; we lopen door blubber, stronken, over bomen en nog meer. Het heeft iets weg van onze Bako tocht, maar is veel korter. Het bos is prachtig. De grond bestaat soms uit alleen wortels met aarde, waardoor het soms behoorlijk meegeeft. En alle bomen zijn een plaatje om te bekijken. Een paradijs voor hobits. Als we een uurtje hebben gewandeld, rijden we nog een stukje verder omlaag. Hier kunnen we nog een stukje Mossy forest bekijken. Ditmaal is het begaanbaar voor elke schoeisel; een boardwalk is aangelegd. Nogmaals zien we prachtige bomen, mossen en planten. Na dit bos dalen we weer af naar de thee plantages. We nemen nog een laatste blik op de theeplanten en worden bij het Smokehouse afgezet. We rusten even wat op onze kamer en schuiven daarna aan voor een high tea. In onze prachtige tuin worden we verwend met heerlijke sandwiches, scones, jam, cream en natuurlijk thee. We smikkelen. Na dit hapje gaan we weer op pad. We willen ook het andere dorp van de hooglanden nog even zien; Tanah Rata. We wandelen daarin via een trail. Een leuke paadje dwars door het bos, langs een riviertje. Jammer dat er veel afval in te vinden is, maar wel een leuke geluid tijdens de wandeling. We komen veel sneller dan verwacht aan op plaats van bestemming. We slaan nog wat praktische boodschappen in; morgen zitten we weer ruim 5 uur in de bus. En gaan op zoek naar plekje om iets te eten. Ook ontmoeten we de Nederlandse dames weer, die we in Melakka hebben ontmoet bij de fietstocht. Nadat we (vooral pap en mam) iets gegeten hebben, pakken we een taxi terug. We kijken nog een stukje van de Australian open op tv, ik duik nog even in bad, pakken onze tassen en gaan slapen. Gelukkig slaap ik deze nacht beter. Morgen dalen we weer af naar zeeniveau. Dan kunnen onze fleece truien weer onderin de koffer gestopt worden.
Wen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
