Bako nationaal park

Vandaag begint ons avontuur met een echte Borneo belevenis. We worden na het ontbijt opgehaald door een chauffeur (Marc2) en onze gids (Nevin) met een busje. Wat een luxe. Dit heb ik de afgelopen twee maanden niet meegemaakt.
Na half uurtje rijden komen we aan bij een kleine haven. Onze boot wordt geregeld. Ingepakt in life jackets gaan we de Zuid Chinese zee op. De zee is behoorlijk ruw. Mam vindt het behoorlijk spannend maar vindt het gelukkig nog niet zo erg als Joris en de draak (haar vuurdoop op snelheidsgebied in de Efteling een paar maandjes geleden). We komen na ruim 40 min aan bij lodge in Bako national park. Als we van de pier naar de administratie lopen, komen we al behoorlijk wat wilde dieren tegen. Eerst de zilver rug lang staart. En kort daarna ook een groep neusapen. Geweldig!
We nemen een bakkie koffie en checken op ons gemak in. En dan worden we flink wakker geschud door een aantal makaken die ons spullen willen hebben. Volgens Nevin hebben we veel geluk. Alle drie de aap soorten binnen een half uur.

Als we de apen en de wilde zwijnen die ook overal rondlopen goed hebben bekeken droppen we wat spullen in onze cabin. We houden onze dagrugzak over. Een basic kamer met drie bedden. Als we terug lopen naar de kantine worden we geattendeerd op een slang. Nevin gaat voor ons op zoek. En kort daarna kunnen we een zeer goed gevulde spug viper zien. Wat een belevenis en we zijn er nog maar net.
En dan gaan we op pad...Nevin geeft ons mee dat we onderweg niet veel dieren meer moeten verwachten. We gaan het lage gebied verlaten en lopen met name op het plateau. En door de warmte en het gebrek aan vruchten komen de meeste dieren daar niet. We gaan wel elke half uur een totaal andere vegetatie zien. En dat begint al snel. Als we voorbij de hutjes zijn lopen we over oude boardwalk door de mangrove en een afgestorven bos. Doordat de getijden hier zo wispelturig zijn, is de bodem op sommige plaatsen in afgelopen tien jaar 2 meter verhoogd. De boardwalk ligt nu tegen de grond aan. En hierdoor is ook het dode bos ontstaan. Deze bomen kunnen niet tegen de grote wisselingen van de zee. En dan is het nu ook nog konings getijde. Het verschil in waterstand is nu bijna 7 meter terwijl dat normaal tussen de 4-5 meter is. Hierdoor kunnen we alleen op gezette tijden het eiland bereiken.
Na de boardwalk begint de wandeling direct goed. Tussen allerlei stronken, houten trapjes en grote zandstenen keien klimmen we onze weg omhoog. Soms op handen en voeten. Na bijns een uur zijn we boven. Z'n paadje hebben we nog niet vaak gelopen. Vooral mam heeft dan ook direct een energie tekort als we boven zijn. We zijn echter goed voorzien van lunch pakket dus kan ze direct een paar hapjes nemen. En we moeten flink blijven drinken. De ochtend begon redelijk bewolkt maar inmiddels begint de zon al door te komen.
Boven aangekomen weer een totaal andere vegetatie. Geen oerwoud meer maar redelijk kale vlakte van rode (hersen vormige) stenen. Hier laat Nevin ons allerlei bijzondere planten zien. De pitchers. Planten die vanuit een blad groeien in een kelk. Onderin de kelk vocht met enzymen om insecten zoals mieren af te breken. De kelk zelf geeft geur die mieren aantrekt. We zien ze in alle vormen, soorten en maten. Ook vinden we mierenhotels. Ze hebben vast een hele mooie officiële naam maar zo heb ik ze onthouden. In een boom vorm zich een grijs rond mieren huis. In dit huis zijn twee soorten kamers. Eentje om te leven; schoon. Eentje voor afval zoals ontlasting. Die laatste is weer grondstof voor de boom. Iedereen blij.
We vervolgen onze weg. Nu lopen we door een smalle kleine waterstroom van wit zand en zandsteen en soms boardwalk. Aan het eind van dit pad houden we een lunch pauze. We hebben een gevulde pistolet en gebraden kippenpoot gekregen. We smullen en genieten van het geweldige uitzicht. Na goede pauze vervolgen we onze weg. We lopen nu door weer iets dichtere begroeiing met veel wortels. Tussen de wortels en plasjes water door vervolgen we onze weg. Het is een prachtig gebied maar wandelen is toch van ander kaliber dan we gewend zijn. We moeten soms ook nog enkele trapjes op / af. Het is erg pittig. We bedenken of we nog verder willen (we moeten tenslotte ook dezelfde weg nog terug) maar Nevin geeft aan dat het niet meer zo lang is. Ons doel is het strand. We besluiten onze weg te vervolgen. De zon begint goed door te komen inmiddels. We hebben een keuze; korte of lange route. We kiezen voor de eerste. Ondanks dar Nevin zegt dat de moeilijkheidsgraad identiek was geloof ik m niet helemaal. Deze weg is namelijk officieel afgesloten. We lopen langs de rand van grote poelen bruin water. Slingerend langs de kanten, tussen bomen en over wortels en stenen is het weer een pittig stuk. Bij de splitsing is het nog een lang stuk over boardwalk en zandsteen geulen. En dan komen we aan bij de clif. Het strand bevind zich vele meters onder ons. Maar vanaf deze plek hebben we een prachtig uitzicht. Alleen jammer dat de schaduw zeer beperkt is. En we moeten ook nog goed uitkijken voor de wilde makaken die het op onze tassen gemunt hebben. Na het uitzicht en goede pauze gaan we terug.
Dit doen we echter veel te snel en het is zonder beschutting. Mam raakt oververhit. Aan het eind van dit eerste stuk nemen we weer een lange pauze. Mam krijgt veel water (met ORS) en krijgt de warmte gelukkig weer onder controle. We gaan het een stapje rustiger doen. Nog meer drinken en nog meer rusten. Elke stuk van de route blijven we elkaar controleren. De rugzak van mam heeft Nevin overgenomen. En gelukkig had hij ook nog extra water mee. Volgende stuk met de vele wortels. Ook hier komen we nog grote verhogingen tegen. En dan komen we uiteindelijk weer bij onze lunch plek. Met man gaat het inmiddels beter maar nu heeft pap het te zwaar. Ook hij is oververhit. Nevin ziet het aan z'n gezicht. T-shirt uit; hemt mag niet meer aan van Nevin. Eén laag kleding in jungle is het credo. Na lange pauze, rustig ademen en veel water kunnen we weer verder. Nu weer door de volle zon. We doen het mega rustig aan. Zoveel als mogelijk lagen kleding uit, petjes op en water bij de hand. We komen weer bij het plateau en daarna bij start de van de laatste maar pittige afdaling. Maar deze bevindt zich gelukkig in het donkere bos. Mam ziet er tegen op maar we doen het stap voor stap. Niet te ver vooruit kijken. En dat gaat goed. We dalen rap in meters; het is erg steil. We moeten wel heel alert blijven op alle stronken en wortels en met moeie benen is dat lastig. Pap heeft het zwaar. Maar we worden beloond. Tegen het eind van onze afdaling zien we een kleine groep neusapen. Dichtbij ons zitten ze rustig te eten. Prachtig om te zien. En op zoek naar nog meer apen wordt Nevin ineens heel enthousiast. Hij ziet de vliegende limeau (exacte schrijfwijze zoeken we op). Een klein harig beestje dat trekken heeft van een grote vleermuis. Dit is zeer zeldzaam. En als we dan goed kijken komt er ook nog een kopje onder die armen van moeder vandaan. We kunnen ze uitgebreid bekijken; ze blijven heel rustig zitten. Geweldig.
En gelukkig komt het eind van de tocht in zicht. Na laatste grote klauter partijen komen we aan bij de boardwalk. Hier genieten we nog van andere groep neusapen en de vele eenarmige krabben. En dan zijn we er. Wat een wandeling. Dit is even andere koek dan de Groesbeekse valei. We hebben ons lesje geleerd; dit is met deze warmte, vochtigheid, hoogte verschillen en ondergrond toch wel even heel iets anders.
Met frisse cola en wat zoute chips komt iedereen weer helemaal bij. Pap en man nemen een douche en rustig wat uit in onze hut. Ik ga nog even langs het strand. Het is tegen zes inmiddels en de apen worden erg actief. Prachtig om te zien hoe de neusapen van boom naar boom springen / vliegen. En een boom vol beweeglijke zilverrug langstaarten. Geweldig. Vloed begint te komen en golven zijn ruw. Prachtige beelden.
Vanaf zeven uur kunnen we aansluiten bij buffet van de kantine. Grofweg zijn er 20 gasten op het eiland op dit moment.
We knappen op en hebben zelfs weer kracht voor de avondwandeling. Gewapend met zaklampjes gaan we op zoek naar oogjes. We horen veel maar zien weinig. Oogjes, geel, groen, blauw genoeg, maar lichamen ontbreken vaak... We zien uiteindelijk een enkele spin en kikker. En leven ons uit op lichtgevende schimmel. Als alle lichten gedoofd zijn beginnen deze licht te geven. Prachtig, zeker op ze op een groot palm blad zitten. En na deze wandeling gaan we moe maar zeer voldoen ons bedje in.
We slapen prima. In de ochtend worden we gewekt door veel regen. En op de achtergrond de grote golven op het strand. We doen rustig aan. Een wandeling is door het getijde niet meer mogelijk; we moeten vroeger weg. Maar dat is wellicht niet erg. Middag rustig aan in Kuching is ook wel lekker.
In de kantine krijgen we ontbijt. We pakken onze spullen en gaan weer op pad. Terug naar onze speedboot en dan een lunch in kuching. We lopen daarna nog even door de stad en zoeken nog even wat spullen, zoals poncho's voor ons volgende avontuur. Daarna onze tassen weer uit en opnieuw inpakken. Ditmaal blijven we twee nachten weg. Nog een nachtje in hetzelfde hotel en dan op naar de koppen snellers... We zullen ons hoofd erbij gaan houden.

X wen