Goud, goud en nog eens goud

Vandaag vroeg op; we verlaten Yangon voor eventjes. In de bus de stad uit. De rust van de afwezigheid van scooters (is niet toegestaan in er stad) verdwijnt snel. Bus reis is kleine vier uur, incl koffie pauze. Het landschap veranderd en we komen verschillende dingen tegen; pomelo en rubber plantages, een gevangenen kamp en veel scholen. Uniform is groene longhi (jurk voor mannen) en sarong voor vrouwen en wit bloesje. Sinds enkele jaren is onderwijs gratis waardoor veel meer kinderen toegang hebben.
Veel verschillend voedsel bij stalletjes langs de weg; gefrituurde krekels, gedroogde vis, beetle nut...,
Uiteindelijk komt er bergen in landschap en komen we in de buurt. Bij kinpun stappen we over op een truck; veel minder comfortabel maar zeker avontuurlijker. Met zes op een rij en zeker zes rijen achter elkaar in open truck de steile berg op. Nonja en ik kwamen niet meer bij; elke bocht, elke bult gingen we alle kanten op. Na ruime half uur aangekomen aan de start van de wandeltocht. Te voet ruim een uur steil omhoog. Onderweg veel verzoekjes van dragers (tas als mezelf; met 4 man brengen ze je op een draagstoel) af moeten slaan. Dit kan ik zelf. Alleen niet heel handig om dit rond middag uur bij 33gr te ondernemen ....

Ook hier ontbreekt weer een stuk?! Maar nu eerst slapen want morgen gaat om vier de wekker. En eenmaal in noorden probeer ok het te repareren....

Ja! Aangekomen in Shipaw (uitgesproken als seeboh). En hierbij het vervolg van m'n verslag....


Net voor het checkpoint lekker hapje gegeten en met Richard, Jack en Ronald lekker gebabbeld. En dan schoenen uit en sarong aan. Ondanks m'n lange broek toch gedaan en gezien de complimenten van verschillende vrouwen is dit zeer gewaardeerd.
Aangekomen op het plateau; de aan kleding heeft iets weg van een kermis. De rots op vele plekken gefotografeerd. Alleen wel jammer dat ik niet erbij mocht komen; dit is verboden voor vrouwen. Met alle camera's om m'n nek van de mannen konden ze zien dat de rots toch echt iets beweegt af en toe. Het verhaal zegt dat deze rots balanceert op een haar van Boeddha. Zou dit zo zijn?
Na de vele kiekjes een rondje gelopen door het dorpje iets lager. Prachtige taferelen kwamen we tegen; het villen van een schappen kop, proeven van soort limoen mengsel, heel veel zwaai en lachen. Op school werden we weg gestuurd omdat de leerlingen teveel werden afgeleid.
Als ik op plateau terug kom ga ik nog ff met de jongens zitten en kijken. Veel families en groepen bij een. Veel mensen bidden, offeren of kletsen gewoon een beetje. De school kinderen doe ook nog snel ff een gebed voordat ze het plateau af rennen. Prachtig om dit op je gemak te bekijken.
En dan is het tijd om te gaan; steile afdaling eerste te voet en dan weet met truck. Ditmaal opgepropt in de cabine omdat de controleur te veel mensen had binnen gelaten. Veilig en volledig gecentrifugeerd komen we beneden. Direct over op onze bus en naar hotel. Ziet erg prachtig uit; douchen en eten. En na heerlijk drankje en hapje bedtijd. Morgen naar Bago.
Kamer is geweldig maar bed bijzonder. Vaste latten bak, waarbij de ruimte tussen zeer varieert. Met de juiste plaatsing kan je kont net in een gat vallen...

Systeem werkte echter toch niet zo goed. Elke 2 uur ongeveer op de klok gekeken, dus geen geweldige nacht. Maar goed genoeg. Ontbijt in totaal van bamboe gebouwde restaurant en daarna weer op weg. Ditmaal richting Bago; een gebied vol tempels, kloosters en bijzondere gebouwen. Na ruim 2 uur komen we aan bij een klooster. Het grootste in de omgeving. Dit klooster herbergt 1000 monniken en novice. En elke dag om 11 uur komen ze centraal aan om gezamenlijk te eten in de eetzaal. Deze monniken komen veelal uit andere gebieden; ze hoeven niet met hun bedelnap de straat op. Maar in grote gaarkeuken wordt het eten voor hen bereid. Dit eten wordt elke dag gedoneerd. Bij ingang staat voor hoeveel geld ( de kwaliteit is afhankelijk van hoogte van donatie en door wie). Met gepafte afstand mogen we foto's maken van hun aankomst en de eetzaal. Het is zeer bijzonder om dit bij te wonen.
Daarna verder naar een grote liggende Boeddha. Het blijft wennen; deze religieuze plaatsen hebben toch vaak ook veel weg van een kermis. Veel lampjes, kleuren, bordjes ed. En ook hier niet anders. Na kort bezoek gaan we verder.
In grote restaurant met alleen toeristen (jammer!) hebben we lunch. Waar ik genoeg van Myanmar soep; zure soep met bamboe scheuten en thee. Helaas was de vis verdwenen (bestellingen gaan nog al eens verkeerd, waardoor het altijd avontuur blijft).
Na lunch door naar stoepa. De hoogste van Myanmar, ruim 114 meter. Met de felle zin een ware uitdaging om een rondje te lopen gezien de hete tegels op het plein. Want ook hier; schoenen en sokken uit.
Bago hebben we afgesloten met een prachtig oud houten paleis. En daarna op weg naar de trein. In 2 uur zijn we naar Yangon terug gereden. Ff bevolking spreekt zo goed als geen Engels dus echt contact maken is lastig. Maar wat koekjes uitdelen en vriendelijk lachten blijft leuk.
Eenmal terug in hotel Jack, Richard, Ronald, Katrien en ik nog een hapje te eten bij de haven. Taxi gehengeld en gaan... Met z'n vieren op de achterbank. En niet alleen ons zit comfort was een uitdaging. Sinds enkelen jaren is het in Myanmar geoorloofd auto's te importeren en hierbij gaat het de Birmese vooral om de kosten en niet om de praktische uitvoering, waardoor veel auto's het stuur aan het rechterkant hebben. En dat terwijl het rechts rijden is. Dus overzicht ontbreekt nog wel eens. En bij het veelal niet meer functioneren van de stoplichten in de avond blijft een taxi ritje een levendige.
Heerlijk gegeten bij de duck nogmaals en nog drankje genomen in hotel. En dan nu echt m'n bed in. Morgen de wekker om 4 uur; we vliegen en rijden naar het noorden

Tatah!
Wendy