Paramaribo en Nieuw Nickerie

Vandaag gaan we Paramaribo verkennen. De ochtend is erg relax.
Na een rustig ontbijt gaan we op vanuit het hotel een wandeling maken door de stad Paramaribo. Venski neemt ons mee naar de belangrijkste gebouwen van deze stad. Bij het hotel om de hoek, in de Keizerstraat, staan de moskee en de synagoge Neve Salom naast elkaar. We lopen door, via de Jodenbreestraat naar de Centrale Markt aan de Waterkant. Langs het pleintje met de Hervormde kerk en de houten St Petras en Paulus kerk, waar Petrus Donders ligt begraven. Dan bevinden we ons in de wijk van de Ministeries. Veelal statige houten gebouwen, die allemaal aan onderhoud toe zijn. Via het onafhankelijkheidsplan met het beeld van Pengel en het presidentiele paleis, naar Fort Zeelandia, met beeld van Koningin Wilhelmina en de officierswoningen. Vanuit deze plek hebben we zicht op de Wijdenbosch brug en de goslar. En via de palmentuin lopen we naar het restaurant t Vatt waar we lunchen.
Ik ga voor kip pom; een knol die gevuld wordt met vlees. De knol is niet meer echt als dusdanig te herkennen, maar smaakt heerlijk. Daarna hebben we met zn vieren rustig teruggelopen naar het hotel, via andere route. Hierbij heb ik het theater Thalia nog gezien en het grote ziekenhuis van Paramaribo. We hebben nog even wat geshopt bij de Chinees en terug gegaan naar hotel. Daar middag rustig doorgebracht. In de avond zijn we gaan eten bij Joosje’ een klein restaurantje bij ons om de hoek met de lekkerste roti. In de avond hebben we nog een parbo gedronken aan de Waterkant, waar we de hele avond hebben kunnen genieten van de best of Lionel Ritchie.

De dag erna verlaten we Paramaribo. Alleen de laatste dagen komen we hier weer terug. We gaan met een bus naar Nieuw Nickerie; een van de grootste steden na Paramaribo, in het meest Noord Westelijke puntje van Suriname. In de bus laden we vooral veel water, onze handbagage en kleine tas. De grote tas blijft nog even in de stad om vrijdag met Tina mee te reizen naar Apoera. Het eerste stuk is vooral nog door buiten wijken van Paramaribo. Dit is eigenlijk de enige stad in dit land. De stad waar ruim 80% van de bevolking woont en werkt. Na ruim een uur stoppen we in Groningen, naast het theehuisje. Een klein dorp vernoemd naar de commandant die hier als eerste huisde in fort Groningen. Het dorpje ligt langs de Saramacca rivier, dezelfde naam als het district waar Groningen in ligt. Een ietwat smalle river maar wel enorm diep. We bekijken de verschillende gedenk tekens; onafhankelijkheid van Suriname, vrijheid van slaven "we fri tan fri", een monument voor de Nederlandse boeren en javanen. We lopen langs de dominees woning, waar hij woonde met z'n vrouw mevr Pannenkoek. En we bekijken de gevangenis die tot voor kort nog werd gebruikt en het gerechtshuis dat ze in ere aan het herstellen zijn. Na korte stop rijden we nog een klein stukje verder naar mevr Chanté. Bij het kopje thee krijgen we bakbananen met pinda saus en pindakoekjes. Als de maag weer goed gevuld is rijden we weer verder. Ik slaap hier en daar nog wat als we stoppen voor een luiaard. De locatie is herkenbaar aan de kale bomen langs de weeg. Dit 3vinger mannetjes exemplaar zit rustig op een tak om zich heen te kijken. Van alle camera's laat hij zich niet afschrikken. Kort erna stoppen we nog voor een middag snack; Venski haalt bij een klein kraampje chemisch gekleurde rijstkoekjes en bananen chips. De een te zoet, de ander minder zoet dan gedacht. Maar erg leuk om het lokale waar te proeven. Aan het begin van de middag rijden we Coronie binnen. De provincie met de prachtige oude houten huizen. Ik kijk m'n ogen uit. Gelukkig stoppen we verschillende malen om de vervallen panden te kunnen vastleggen. Bij mevr Amelia stoppen we voor de lunch. Met goed bord nasi en kip gaan we weer verder op weg. We stoppen nog een enkele keer. Ditmaal bij kerk waarvan de begraafplaats is doorgesneden door de 'schelpenrits'; de huidige weg. Coronie heeft een prachtige omgeving; veel mooie wilde bomen en prachtige huisjes. Als we Nickerie in rijden is dit ineens heel anders. Daar komen we in swamp gebied, bomen zijn vervangen door kale vlakten met vee, rijst of bananen plantages. Kort na de grensovergang komen we aan bij Wageningen. Hier maken we een klein ommetje. We lopen vooral om het terrein van oude verlaten SML gebouwen heen. De verlate fabriek staat er spookachtig bij, vooral met de cirkelende gieren er omheen. Bij de fabriek staat ook het bronzen beeld van Alida. De slavin waarbij door de plantage eigenaresse haar borst is afgesneden, waardoor ze is overleden. We rijden verder door het land van Nickerie waar we vele grote rijst fabrieken tegenkomen en de Chiquita bananen. De velden met rijst worden gezaaid met vliegtuigen en geoogst met carabiners; dat gaat even anders dan in Azië. Kort daarna komen we aan in Nickerie en bij hotel Concorde. Het laatste hotel totdat we weer in Paramaribo terug keren. Geen vliegende ster, maar wel lage ster, zoals Venski zegt. We hebben spullen op de kamer gegooid en direct nog wandeling gemaakt. Voor de ene grootste stad van Suriname een behoorlijk kleine. We lopen langs het grote plein waar iedereen voorbereidingen aan het treffen is voor het Divali feest. Het lichtjes feest van de Hindoestanen. We lopen langs de verlaten markt en de ingestorte bazaar. We komen nog veel meer slecht onderhouden huizen tegen. De laan met de lelies is mooi. Alleen jammer dat hiervoor vele zeekoeien hebben moeten sneuvelen: de dieren die eerst in dit water leefde totdat de bewoners er achter kwamen hoe lekker ze smaakten. Als we nog een straat verder lopen zien we een grote groep jongeren zich voorbereiden voor Divali. In mooie oranje jurken of witte blousen met oranje banden stellen ze zich op in een rij. Een klein meisje voorop in een wagentje en iedereen met een kaars op een prachtige standaard in de hand. We volgen ze nog een tijdje en lopen daarna terug naar ons hotel. Daar douchen we en relaxen een beetje. Om acht uur zullen we weer verzamelen met de groep. Dit loopt echter anders. We verzamelen met z'n vieren. De rest blijkt al eerder naar het festival te zijn gegaan; ze kregen deze info terwijl we rondje Nickerie deden. Aangezien zowel de groep als Venski er nog niet was hebben we ons eten maar vast besteld. Een meer dan geweldige saoto soep. Lekker zout en kruidig; precies wat we nodig hadden. Direct na ons eten geeft Venski ons de info alvast voor morgen vroeg zodat er daarna naar centrum kunnen. Het is Shubh Divali; het Hindoestaanse nieuwjaar. Dit wordt gevierd met een grote optocht door de stad met groepen met kaarsen en fakkels en voertuigen met lichtjes, en de groepen roepen continue Shubh Divali. Het duurt echter even voordat we de juiste locatie hebben geselecteerd. Marco en ik zijn nog op Hindoestaanse tv zijn geweest maar dan eindelijk komt ook de parade voor onze neuzen voorbij. Wat een spektakel; wat mensen hun auto, fiets en boot kunnen aandoen. We lopen daarna door naar het plein waar de sponsoren worden bedankt en mooiste deelnemers in de prijzen vallen. We komen erachter dat Shubh Divali het feest is van de overwinning van het goede op het kwade. En het licht wordt hierbij gebruikt omdat het koningspaar dat hun zoon 14 jaar naar het moeras had verbannen hem met lichten onthaalde bij terugkomst. De sfeer in de stad is gemoedelijk en ontspannend. Mensen zijn vrolijk en vriendelijk. Nadat we nog een tijdje hebben genoten van het feest lopen we terug en duiken ons bed in. Morgen kunnen we in de ochtend rustig aan doen. Ons geplande programma is namelijk niet mogelijk aangezien alle winkels dicht zijn voor het Hindoestaanse nieuwjaarsdag en dit is inmiddels een nationale feestdag in Suriname.