Camdeboo NP

Marion vindt het leuk om te rijden en ik vind het leuk om kaart te lezen en een leuke route te bedenken. Een prima verdeling voor ons reis. Daarbij kan Marion dit lang volhouden, waardoor we lange afstanden kunnen afleggen. Vandaag is z’n dag. We pakken dan ook niet de snelweg naar het zuiden, maar de route langs de gebergten van Lesotho (ruim 650km). Prima wegen maar af en toe veel gaten. Met de enorme banden voelen we er gelukkig niet veel van en vooral niet als je er met een flinke vaart erover rijdt. We schieten dan ook flink op. Met mooie uitzichten zetten we de auto even langs de kant voor een plaatje. Ik denk dat we de hele dag 100 auto's zijn tegen gekomen dus af en toe stil staan kan prima. Over het algemeen kaarsrechte wegen, met een prachtig uitzicht. We lunchen in Aliwan North, met uitzicht over de rivier. Hier nemen we een goed ontbijt als lunch en na uurtje zijn er weer op weg. Kort erna zien we een soort Afrikaanse praxis; hier kopen we 2x 1,5 meter staal draad. We gaan eens kijken of we ladder kunnen maken. 
Tegen zes uur komen we aan in Graaf Reinett. Als we aankomen bij de Camdeboo Cottages hebben we behoorlijk wat gezeur met onze voucher. Blijkbaar heeft ons reisbureau (alle boekingen zijn geregeld via intern reisbureau van werk van Marion). Maar ondanks dat kunnen we overnachten en krijgen we ook nog een erg fijne plek. We worden geholpen door een leuke jonge meid, die heel behulpzaam is. We horen van haar dat het voor blanke opgeleide jongeren erg lastig is om een baan te krijgen. Blanken zijn minder ‘punten’ waard dan een “zwarte”. De gelijkheid over het land is nog ver te zoeken. 
Ons cottage heeft een klein zwembad met leuke tuin. Nadat we onze spullen hebben uitgeladen, installeren we ons bij het zwembad en genieten van een heerlijk koude fles bubbels. Naast het zwembad is het restaurant, waar we met 2 andere tafeltjes heerlijk rustig kunnen eten. We genieten van mijn eerste wild maaltijd; het is springbok. Een heel zacht en mals stukje vlees, met heerlijke groenten. En we sluiten af met Zuid-Afrikaanse toetje; Malva pudding. Een warme sponsachtige bruine pudding met custard saus. Dat smaakt erg goed. We kletsen nog wat na met het meisje; het wordt me nogmaals duidelijk dat Zuid-Afrika niet echt een veilig land is. Ze geeft vele voorbeelden, die het tegendeel bewijzen. In de avond kun je eigenlijk niet meer van huis. We drinken nog een kopje thee in ons huisje; een kamer kun je het niet noemen, aangezien we een naast twee slaapkamers, nog een keuken en woonkamer hebben. Ik schik mijn tas een beetje voor de komende dagen en duik lekker onder de douche; de braadlucht van gisteren hangt nog een beetje om me heen. We facebooken en chatten nog wat en gaan slapen. Morgen staat Camdeboo NP op het programma.

Ik heb heerlijk geslapen. Het is wel een beetje vreemd als we er achter komen dat ons voordeur direct aan de straat grenst en met gammel slot dicht zat. En dat terwijl aan de voorkant, het binnen terrein is omgeven met een mega groot hek. Maar goed; inbrekers hebben we niet gezien. Ik ben vroeg opgestaan en heb nog paar baantjes gezwommen. Het zwembad was niet groot en water behoorlijk koud, dus ik houd het niet heel lang uit. Maar het was wel lekker. Het begint alleen wel een beetje te miezeren en uitzicht is niet top.
Na goed Engels ontbijt gaan we op weg gegaan. We kopen nog wat groente bij de spar (die toch behoorlijk lastig te vinden zijn) en rijden door naar Camdeboo. Na alle registratie gaan we op weg naar onze kampeer plek. Het is op zich een prima plek, aan de rand van het nationaal park, maar we kijken toch ook nog even bij de buren; het tenten kamp Lakeview. Daar zit er top uit een heeft vooral een prachtig uitzicht. Met name tent 4 (van de 4) spreekt ons erg aan. We gaan terug naar receptie en vragen of we kunnen om boeken. Geen enkel probleem. Kort daarna dumpen we onze spullen in tent nr 4. De tent is van alle gemakken voorzien en op het gemeenschappelijke terrein zijn keuken, douche en toilet aanwezig. Allemaal prima verzorgd. Als we aantal spullen achterlaten in de tent, gaan we het park in; op safari. We rijden alle wegen van de game view route. Bij de bird watch zien we helaas weinig vogels, dus blijven niet lang. En bij grote loop zien we niet veel anders dan anders dan springboks en struisvogels. Hoe ongelooflijk het eerste wild is om te zien, hoe snel je eraan gewend raakt en alweer op zoek wilt naar iets anders. Vooral de weg middendoor het NP was prachtig. We hebben prachtig gestreepte Bergzebra’s en Wildebeesten gezien. Tegen twee uur gaan we naar de picknick plaats. Ook hier is alles goed aangelegd, en vanaf de parkeerplaats is het een klein stukje lopen naar mooie picknick tafel. Helaas geen uitzicht naar het park, maar even goed mooi plekje. We hebben alles bij ons; kopje thee, espresso, broodje worst en crackers met pindakaas. Wat fijn om zn grote auto, met koelkast bij je te hebben. We kunnen van alles smikkelen en dat onder lawaai van velen cicaden. En jawel; voor het eerst van mijn leven zie ik zn beest ook, behalve het alleen te horen.
Daarna gaan we verder en steken de weg door het park over. Voordat we de berg op gaan nemen we eerst nog de 4x4 route. Het begin stelt niet veel voor maar dan begint het toch echt 4x4 te worden. Maar veel wild zien we niet. Na een uitgedroogd meer besluiten we terug te gaan en dan hebben we beet. We zien een groep jonge mannetjes blesbokken met elkaar stoeien en bij een poel drinken. En ook komen we een paar zeer opgewonden struisvogels tegen en tot slot nog een paar koedoes. Mijn dag kan niet meer stuk; wat is safari gaaf. Maar we zijn er nog niet; we gaan de berg nog op naar bijna 2000 meter?! We zetten de auto neer en lopen het laatste stuk en dan doemen ze ineens op; geweldige stenen pilaren. Wat een machtig beeld; Dessolation valley. We maken veel foto's en bekijken ze van alle kanten. En we genieten van ons verdiend biertje. Jammer dat de zonsondergang niet helemaal slaagt, met in gezelschap van tweetal Zwitsers genieten van alsnog van het uitzicht. Als de zon is weggezakt rijden we terug omlaag. En omdat we verblijven in het park, mogen we de route door het park rijden. We hopen op nog wat nachtelijk wild, maar buiten de Franklin Bird (een vogel met een steekje los, aangezien die steeds recht in je koplampen vliegt) zien we eigenlijk niet veel.
Bij ons kamp maken we een heerlijke pan pasta, die we voor onze tent veranda opeten. En als we de dag nog even hebben doorgenomen, duiken we ons bedje in.