Bij Indianen in Apoera
Door: Wendy Voorn
Blijf op de hoogte en volg Wendy
26 Oktober 2014 | Suriname, Apoera
Daarna rijden we door naar een Inheemse indianen stam. Deze stam, de Kwama indianen, worden gedoogd door de Apoera inheemse bevolking. En door dit gedoog beleid mogen en kunnen ze hier leven. We kunnen in het kleine dorpje iets zien van het dagelijks leven. De vrouwen hebben net cassave brood gebakken. Ze maken hierbij gebruik van de giftige cassave. Het giftige sap van deze cassave wortels moet er eerst uitgeperst worden voordat ze er iets mee kunnen doen. Van het goede sap wordt wijn gemaakt en van de rest van de pulp wordt brood gebakken. Dit is een enorm dunne harde droge plak. Niet vies, vult goed, maar erg droog om zo te eten. Zelf dopen ze het in soep. Binnen het dorpje is ook een kerk en theater aanwezig. Nadat we klein rondje hebben gelopen en enkelen nog wat sieraden hebben gekocht, rijden we terug naar ons kampje in Apoera. De lunch is weer klaar. Na de lunch relaxen we in en rond het kamp. Ik lees nog wat en kletst wat met reisgenoten. Tegen vijf maken we ons op voor een bezoek aan de Apoera indianen, bij Sand landing. Als we aankomen begint het een beetje te regenen; de tweede kleine regenbui deze vakantie. De jonge dansers maken zich klaar. We zien een stuk of vier dansen, die we daarna ook zelf mogen uitvoeren. Bijna iedereen, doet zn voetjes van de vloer. Daarna terug naar ons plekje in Apoera. We eten wat en blijven lekker kletsen rondom de zitplaats buiten. Het is een gezellige avond. Iets na tien duiken we onze hangmatjes in.
Ik heb goed geslapen. Na ontbijt rijden we met Sharif een klein stukje om over te stappen in twee bootjes. We varen een stukje over de Corantijn rivier en duiken dan de Kinorie kreek in. Onze bootsman is een Maya, genaamd Maya, die getrouwd is met een Surinaamse. Hij spreekt vooral engels en kent de omgeving op zn duimpje. Deze kreek is ook erg ondiep, maar beter te doen dan de eerdere kreek. Het is prachtig. We zien verschillende vogels, prachtige bloemen zoals die van de boscacaoboom. Ook zien we een Witstaarttrogon. En ondanks de relaxe omgeving weten we er spektakel in te brengen; we lopen vast op een boomstronk. De punt van de boot is er erg moeilijk af te krijgen ook niet als Venski vanaf de boomstam de boot duwt. Pas als Maya onze volledig boot vanuit het water (hier lichaamsdiep) een flinke duw geeft. Ook zien we aan het eind van de kreek reuze water otters; een viertal duikt rechts van ons in het water en komt heel nieuwsgierig links weer langzaam boven. We kunnen ze prachtig zien. Kort daarna zetten we de boot even aan wal voor kleine pitstop. Maya gaat in die tijd even wat bomen afzagen die in de weg liggen, zodat ze de volgende keer toch iets verder de kreek in kunnen. Daarns draaien we om en varen terug door de kreek. De andere boot hebben we af en toe in zicht. In de middag hebben we relaxtijd in ons kamp. Marco en Jack proberen met paar stukjes kip een piranha te vangen, zonder succes. Ik werp ook nog een enkele keer, maar ik vind het vooral erg lang duren en in de volle zon niet echt heel fijn. We moeten ook onze tassen herschikken voor de komende vier dagen. Tegen vijf uur stappen we weer de bus in naar Topo, een dorpje naast Apoera. Daar lopen we met een oude mevrouw bijna een uur de jungle in. Ze heeft verschillende kosgrondjes in dit gebied, hun eigendom. De mannen maken als een stuk is uitgeput een nieuw stuk grond braak. De vrouwen zaden en onderhouden de grond en de mannen oogsten. De goederen worden op de markt in de omgeving verkocht. Vroeger verhuisde dit nomaden volk dan ook hun huis naar dit stukje grond. Omdat ze nu een huis bezitten met electriciteit en meer luxe verhuizen ze niet meer. Hierdoor kan het nu wel voorkomen dat een kosgrondje ruim 5 km van het huis afligt. Bij het kosgrondje aangekomen is het een pas braak gemaakt grondje. Het ligt nog vol met stukken hout. We hebben deze stukken verzameld en die zijn daarna door mevrouw in de brand gestoken. Daarna lopen we weer rustig terug. Martin heeft zn enkel goed bezeerd, waardoor we niet heel snel kunnen. Daarna genieten we van een heerlijk biertje bij het kleine cafeetje. Het songfestival van het dorp wordt eind van de week bij de overburen gevierd. De beats hiervan komen al flink al de speakers. Dat zal een mooi feestje worden. Als we biertje hebben gedronken, zure vrucht hebben geproefd en smerige cashew vrucht hebben geroken gaan we terug met onze bus. Op terugweg gaan we nog even via de chinees met de bus. Venski probeert nog inkopen te doen voor onze trip naar Raleighvallen. Daarna organiseren we onze spullen, douchen en gaan aan tafel. We krijgen weer meer dan genoeg van Tine. Ditmaal met kip van de bbq en tijdens het eten gaat de bbq weer aan voor de kaaiman. Venski heeft 3 kilo kaaimanstaart gekocht van Apoera inheemsen; ze hebben m de dag ervoor geschoten. Morgen gaan we weer verder; ditmaal diep de binnen landen in.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley